Mengü Tunçbilen
Öğrenci
- Katılım
- 18 Kasım 2010
- Mesajlar
- 14
- Reaksiyon puanı
- 1
- Puanları
- 0
Üstte: Aralarındaki ihtilafı çözmeyi amaçlayan bir grup Türk'ün ağır sözlü itiş kakış aşamasından küfürlü tekme tokat aşamasına geçme prosedürünü inceleyen bilimadamları, üçden fazla insanın bir araya geldiği her durumda meydana gelen bu manzaranın sırlarını çözmeyi amaçlıyor
OXFORD, İngiltere - Kaotik ve herhangi mantıklı bir işlem sürecinden yoksun gayri-sistematik Türk Grup Çalışma ve Problem Çözme Modeli (TGÇPÇM), dünyanın önde gelen antropologları tarafından yakın takibe alındı.
"Çok ilginç sistemsiz bir sistem," dedi Oxford Sosyoloji Bölümünden Dr. Kenneth Greenwright. "İster inşaat işçileri olsun, ister ofis çalışanları olsun, ister siyasetçiler, memurlar, sporcular, hatta yargıçlar olsun, hep aynı motifi görüyoruz: her seferinde küçücük bir alana büyük bir kalabalık genelde rütbeli yada lider yada önde gelen bir kaç kişinin etrafında toplanıp büyük bir hengame oluşturuyor; sonra herkes birbirine bağırıp karşı görüştekileri susturmaya çalışıyor; onu müteakiben itiş kakış küfür başlıyor, ardından da herkes birbirine pata küte giriyor; en sonunda ise nasıl oluyorsa iş yarımyamalak da olsa, derme çatma bir şekilde hallolup az çok çözülüveriyor. Dünyada böyle işleyen başka hiç bir çalışma modeli bilmiyorum. Çok ilginç."
UCLA antropologları tarafından gerçekleştirilen deneylerde, Dr. Greenwright'ın bahsettiği davranış biçimleri istikrarlı bir şekilde aynen tekrarlanırken, TGÇPÇM'ye dair başka önemli bulgular da ortaya çıktı.
"Yaptığımız deneyde üç Türk'ü cam bir odaya yerleştirip ortaya düğümlenmiş bir halat koyduk," diye anlattı Prof. Dr. Miguel Sotomayor. "O düğüm ancak üçünün işbirliğiyle çözülebilir: biri bir ucundan çekerken, diğeri de öbür ucu çekerek içinden geçirecek, sonra ortadaki en üstteki kıvrığı aynı anda kaldıracak. Başka türlü olmuyor... Fakat iş şöyle gelişti: önce üçü aynı anda ne yapılması gerektiğini birbirlerine diğerlerinden daha iyi biliyorlarmış gibi anlatmaya başladılar. Sonra birbirlerinin fikirlerini eleştirip 'git allahaşkına sende' ve 'o öyle olmaz oğlum'larla birbirlerini küçümsemeye başladılar. İşte bu aşamada kişiye yönelik saldırılar başladı. Önce 'sen kime oğlum diyorsun' ve 'sen benimle nasıl öyle senli benli konuşuyorsun ulan' ve 'ne ulan diyon şerefsiz' ve 'şerefsiz sensin lan dürzü' gibi atışmalar yaşandı. Hatta araya ne vesileyle olduğu belirsiz 'komünist', 'faşist', 'Amerika uşağı', 'yobaz' gibi kelimeler de girdi. Bundan 30 saniye sonra ana, ırz, sülale, gelmiş, geçmiş gibi konulara yönelik ağır küfürler itiş kakışlarla beraber ortalıkta uçuşmaya başladı. Sonra tabii beklendiği gibi üçü birbirine tekme tokat girdi. Buraya kadar deney Oxford'daki Dr. Greenwright'ın modeliyle ve bulgularıyla ölçüşüyor."
UCLA'deki deneyin ikinci kısmı ise yeni bulguların ortaya çıkmasına neden oldu. Dr. Sotomayor ve yardımcısı Doç. Dr. Michael Tanahita'nın Türk Çalışma Modelinde yepyeni davranış biçimlerini keşfetmeleri bilim dünyasında heyecan yarattı.
"Deneyin ikinci yarısında denekler çabuk yoruldular ve ortalık sakinleşti. Her biri önce sigara yaktı sonra konuyla alakalı olmayan nedenlerden ötürü cep telefonlarında yarımşar saat konuşmaya başladılar - anladığımız kadarıyla biri kız arkadaşıyla tartıştı, diğeri görümcesiyle bir takım ince işler görüştü, öbürü de diğer ikisi telefonda olduğu için kendini oyalamak adına telefonunda rulet oyunu oynadı. Daha sonra birbirlerine küs ve kızgın oldukları gözlenen denekler lanet olası cam odadan çıkmak için düğümü çözmeleri gerektiğini anlayıp birbirlerinin yaptığından habersiz ve alakasız bir şekilde kendi başlarına durumu halletmeye kalkıştı. Bir yere varmadıklarında tartışma yeniden alevlendi. En sonunda ortak hareket etmesini başaran deneklerden ikisi birer ucu tutup iki ayrı tarafa çekti, diğer denek ise cebinden çıkardığı çakıyla halatı kese kese koparmaya çalıştı. En sonunda düğümü gerektiği gibi olmadıysa da iptidai bir şekilde 'çözmeyi' başardılar, ve daha sonra işi yanlış çözdüklerini söylediğimizde birbirlerini suçlayıp kendi üzerlerine hiç bir mesuliyet almadan her biri diğer iki deneği satmaya kalkıştı. Deneklerden biri diğer deneğe itiraz edince her seferinde 'sen benim muhatabım değilsin' yanıtı kullanıldı. Yani sonuçta bu deney sayesinde bu çalışma modeli hakkında şimdiye kadar kimsenin anlam veremediği paha biçilmez yeni bulgular ve bilgiler edindik."
Princeton antropoloji bölümünden Dr. Margaret Chatwin, UCLA deneyinden elde edilen yeni bulguların bu anlaması zor ve gereğinden komplike çalışma modeline yeni ışık tuttuğu kanaatinde.
"Bu deney sayesinde Türk Çalışma Modelinin deşifre edilmesinde büyük yol katettik. Şimdiye kadar Türkiye'nin nasıl işlediği ve yönetildiği bilimadamları için tam bir muammaydı. Fakat o kaostan belli bazlı bazı motif ve kalıplar bulmamız, ve bazı davranış biçimlerinin istikrarlı bir şekilde tekerrür ettiğini görmemiz işimizi büyük ölçüde kolaylaştırdı. Bundan sonraki amacımız, görünürde basit ve mantıklı olan işlerin nasıl ve niye bu kadar zor, ağır ve dolambaçlı birer arap saçına döndürülmesi gerektiğini inceleyip anlamak. Yani aklın yolunun niye 'bir' olmadığına bir anlam getirebilmek."
(OHA)
http://oltahaberajans.blogspot.com/2010/03/turk-calsma-modeli-dunya-universiteleri.html
Asparagas haber yapan bir siteden alıntılamışlar ayrıca...
