Tüm Hücrelerim Öldü | Nur Topu Gibi Bir Ayrılık...

[kuntakinte]

``

Son bahara denk geldi gidişin.
Bilinçli bir yalnızlık değildi bu sancı
Romatizma ağrılarım kadar kemirgendi. Canım çok yandı.

​

Evet olmayacak bir duaya amin demekti bizimki. Gönülden verilmiş hayatların armağanıydık belli belirsiz. Çoğu kez dönmeye cesaret edemedik adımladığımız nefesleri. Bir adım berisinden izledik geçmişi. Bu defa doğruyduk bu engebeli düzlemde. Evet doğruyduk kendi eksenimizde.

Çok değil az acılı bir beraberlikti içinde kavrulduğumuz. Altta ezilen yüreğimi de saymazsak kusursuzduk. Doğrularım yanlışlarının tarlasında tohuma kaldığından beri yanlışların doğru arazilerimde meyve vermişti. Emanet ettiğin aşkın at gözlüğü olup oturuvermişti gözlerime. Tüm haklı sözlere kalkan gibi giyinmiştim seni.

``

Haram bir meyve gibi boğazımda dizildi sözcüklerim.
Alfabemdeki sessiz harflerim çığlık gibi yaktı boğazımı
teker teker...
Sesli harflerim çoktan terk etmişti beni.
Soğuk terlerin eşiğinde bekliyor aşk kırıntıları
Kabus gibi çöküyor gecemin üzerine.
Mum alevini titretircesine körükleyen bir yangından külden bir kalp var bedenimde.
Tüm hücrelerim öldü.

​

Parmak hesabına gerek yok artık bir seneden bir kaç hafta noksan sadece. Yapılmaması gereken bir yanlışın kurrbanı olduk mübarek olsun. Her gözyaşımı süslüyorum ardından gelin gibi ve bulutlara asıyorum hayallerimi. "Leylekler geri getirir belki..." diye sayıklıyorum uykusuz kalan gecelerimde. Ay ışığının bile saklandığı günlerin peşinden koşuyorum...

``

...//... . . ..

Çektiğin acıların hesabını sorarcasına sarsıyorum düşüncelerimi.
Aklımın ucundan geçen her bir hayali boğuyorum kendi ellerimde.
Cinnet geçiren duygularım kendine geldiğinde anlıyorum.
Kanım dondu ellerim titremiyor artık.
Bak; kalbimde atmıyor ne âlâ.
Tüm acılarım dindi sanıyorum hissizim.
Nur Topu Gibi bir ayrılığımız oldu gözün aydın sevgilim . . .



​