Öyle kastırıp 17'de 17 yapıp şampiyon olmak, gerçekten güzel futbol seyretmekten daha değerli olabilir mi?
Geçen hafta bir arkadaş yemeğinde Adnan Polatın açıklamalarından konuşuyorduk. Yemek, konusundan da anlaşıldığı üzere, erkek nüfusu kalabalık bir yemekti, yoksa biz kızlar, hiçbir yemeğimizi böyle çözümsüz konular konuşarak harcamayız. Bu da bilinsin yani.
Adnan Polatın malum olaylardan bir hafta sonra yaptığı açıklamaları yeterli bulanlarımız, yetersiz olduğunu düşünenlerimiz, yeterli ama geç kalmış olduğunu savunanlarımız vardı. Sonra bir arkadaşımız çıktı ve dedi ki Benim için Galatasaray bir vizyon demektir. Hedef belirlemek ve o hedeflere ulaşmak için çabalamak demektir. O hedeflerin bu ülke gerçeklerinden bağımsız olması, bu ülke standartlarının üzerinde olması demektir. Galatasarayın hedefi salt şampiyonluk değildir. Seni sen yapan değerlerine sahip çıkmaktır. Şampiyonlar Ligine kalabilmek değil, o ligde Real Madridle Manchester Unitedla Milanla aynı seviyede futbol oynamak demektir. Son 10 senedir Şampiyonlar Ligi marşını duyamamışken, son 5 senede kaç kere şampiyon olunduğunun gözümüze başarı gibi sunulması kabul edilemez.
Galatasaraylı olmak, Anadolu takımlarının transferlerine imrenerek bakmak zorunda kalmamak, kendi yıldızlarını yaratmaktır. Basketbolda yenilmez armada olmak, voleybolda, kürekte, amatör branşlarda ve altyapı takımlarında başarılı olmak demektir. Benim problemim Adnan Polatla değil. Ama onun temsil ettiği Galatasaray, benim taraftarı olduğum Galatasarayı yansıtmıyor. Takım adını değiştirip yeniden okusak da anlamını kaybetmeyen sözler bunlar.
Bir hafta önce şampiyon yakıştırmalarıyla, 17de 17 hedefiyle, oynadığı taktiklerüstü oyunla ve yıldızlarıyla Kaf Dağının zirvesinde bir yerlerde bıraktığımız Beşiktaşı, sadece bir haftada geriye koşmaya tenezzül etmeyen, yaşlı futbolcularla dolu, taktik disiplinsiz bir takım olarak buluverdik. Peki bizim ve yorumcularımızın skora dayalı hezeyanlarımız Schusterin ve takımının değerini, yapmaya çalıştığı şeyin önemini azaltır mı? İBBye yenilmek Gutiyi daha az Guti yapabilir mi mesela? Yıllardır Koşsaydı Real Madridde oynardı diye onore ettiğimiz Sergen, hayatı boyunca Real Madridde oynamış Gutiyi koşmuyor diye eleştirebilir mi?
Beşiktaşın puan yarışı baskısına dahil olmadan oynayacağı, en azından oynama ihtimali olan güzel futbolun uğruna da dolmaz mı o stat? Öyle kastırıp, böyle kapanıp 17de 17 yapıp şampiyon olmak, gerçekten güzel futbol seyretmekten daha önemli ya da değerli olabilir mi?
FUTBOLU SEVMEK ZORLAŞTI
Bu ülkede amaçlanan insanları futboldan soğutmak, tribünü yok etmekse, hedefe emin adımlarla yürünüyor. Tribünden kastım, hayatında bilete para vermemiş, sırtı sahaya dönük maç seyredenler değil elbet. Taraftar derken, dişinden tırnağından ya da Ciprianisinden Chamonixsinden fark etmez, öyle ya da böyle, başka bir şeye rahat rahat harcayabileceği parayla kombinesini almış; kendi bedeni, kısa kollusu, o rengi kalmayan formasını storedan inatla sorup almaya çalışan; yeni yasaya göre sokakta yapsa suç olmayacak şeyleri tribünde yaptığında cezası 6 aydan başlayacak futbolsever insanları kastediyorum. Kendi futbol sevgisini, kendi takımdaşlığını sorgulatmayanların, sizinkini sürekli sorguya çektiği zamanlardayız. Futbolu sevmek hiç bu kadar zor olmamıştı.
BANU YELKOVAN
http://www.ligtv.com.tr/Yazarlar.aspx?lgn=1&r=1&hid=86639
Geçen hafta bir arkadaş yemeğinde Adnan Polatın açıklamalarından konuşuyorduk. Yemek, konusundan da anlaşıldığı üzere, erkek nüfusu kalabalık bir yemekti, yoksa biz kızlar, hiçbir yemeğimizi böyle çözümsüz konular konuşarak harcamayız. Bu da bilinsin yani.
Adnan Polatın malum olaylardan bir hafta sonra yaptığı açıklamaları yeterli bulanlarımız, yetersiz olduğunu düşünenlerimiz, yeterli ama geç kalmış olduğunu savunanlarımız vardı. Sonra bir arkadaşımız çıktı ve dedi ki Benim için Galatasaray bir vizyon demektir. Hedef belirlemek ve o hedeflere ulaşmak için çabalamak demektir. O hedeflerin bu ülke gerçeklerinden bağımsız olması, bu ülke standartlarının üzerinde olması demektir. Galatasarayın hedefi salt şampiyonluk değildir. Seni sen yapan değerlerine sahip çıkmaktır. Şampiyonlar Ligine kalabilmek değil, o ligde Real Madridle Manchester Unitedla Milanla aynı seviyede futbol oynamak demektir. Son 10 senedir Şampiyonlar Ligi marşını duyamamışken, son 5 senede kaç kere şampiyon olunduğunun gözümüze başarı gibi sunulması kabul edilemez.
Galatasaraylı olmak, Anadolu takımlarının transferlerine imrenerek bakmak zorunda kalmamak, kendi yıldızlarını yaratmaktır. Basketbolda yenilmez armada olmak, voleybolda, kürekte, amatör branşlarda ve altyapı takımlarında başarılı olmak demektir. Benim problemim Adnan Polatla değil. Ama onun temsil ettiği Galatasaray, benim taraftarı olduğum Galatasarayı yansıtmıyor. Takım adını değiştirip yeniden okusak da anlamını kaybetmeyen sözler bunlar.
Bir hafta önce şampiyon yakıştırmalarıyla, 17de 17 hedefiyle, oynadığı taktiklerüstü oyunla ve yıldızlarıyla Kaf Dağının zirvesinde bir yerlerde bıraktığımız Beşiktaşı, sadece bir haftada geriye koşmaya tenezzül etmeyen, yaşlı futbolcularla dolu, taktik disiplinsiz bir takım olarak buluverdik. Peki bizim ve yorumcularımızın skora dayalı hezeyanlarımız Schusterin ve takımının değerini, yapmaya çalıştığı şeyin önemini azaltır mı? İBBye yenilmek Gutiyi daha az Guti yapabilir mi mesela? Yıllardır Koşsaydı Real Madridde oynardı diye onore ettiğimiz Sergen, hayatı boyunca Real Madridde oynamış Gutiyi koşmuyor diye eleştirebilir mi?
Beşiktaşın puan yarışı baskısına dahil olmadan oynayacağı, en azından oynama ihtimali olan güzel futbolun uğruna da dolmaz mı o stat? Öyle kastırıp, böyle kapanıp 17de 17 yapıp şampiyon olmak, gerçekten güzel futbol seyretmekten daha önemli ya da değerli olabilir mi?
FUTBOLU SEVMEK ZORLAŞTI
Bu ülkede amaçlanan insanları futboldan soğutmak, tribünü yok etmekse, hedefe emin adımlarla yürünüyor. Tribünden kastım, hayatında bilete para vermemiş, sırtı sahaya dönük maç seyredenler değil elbet. Taraftar derken, dişinden tırnağından ya da Ciprianisinden Chamonixsinden fark etmez, öyle ya da böyle, başka bir şeye rahat rahat harcayabileceği parayla kombinesini almış; kendi bedeni, kısa kollusu, o rengi kalmayan formasını storedan inatla sorup almaya çalışan; yeni yasaya göre sokakta yapsa suç olmayacak şeyleri tribünde yaptığında cezası 6 aydan başlayacak futbolsever insanları kastediyorum. Kendi futbol sevgisini, kendi takımdaşlığını sorgulatmayanların, sizinkini sürekli sorguya çektiği zamanlardayız. Futbolu sevmek hiç bu kadar zor olmamıştı.
BANU YELKOVAN
http://www.ligtv.com.tr/Yazarlar.aspx?lgn=1&r=1&hid=86639
