Süpürgesiz cadı
Müdavim
- Katılım
- 25 Kasım 2017
- Mesajlar
- 1,045
- Reaksiyon puanı
- 617
- Puanları
- 113
Sevgi ve hoşgörü...!
Neredeyse yok denecek kadar tükendi. Sevginin ne demek olduğunu unuttuk bi çoğumuz. Hoşgörüden bi haberiz. Kimse kimseye değer vermiyor, ama değer bekliyor.
Bencilleşiyoruz bunun farkındayız. Ancak farkında olduğumuzun farkında değiliz.
Dünyayı yaşanacak hale getiren en önemli etken olan sevgi ve hoşgörü artık yok. Bu yüzdendirki dünya yaşanacak bi yer olmaktan çıkmış durumda.
Menfaat beklemeden iyilik yapmak ve bir canlıyı sedece sevmek için sevmek. Ne kadarda uzak geliyor. Bizim sevgilerimizde hep cünkü var. Seviyorum çünkü....
Halbuki nedensiz olmalıydı sevgi sadece Allah için sevmeliydik.
Şimdi kime sorsak ben hoşgörülüyüm der. Bana sorsalar bende söylerim.
Ama şöyle bi düşününce sokakta çimlere basarken ya da bir çiçeği dalından koparırken onlarında canlı olduğu geliyor mu aklımıza? Gelmiyor...
Peki hosgörü bunun neresinde?
Uzun uzun anlatmak yerine Mevlana Hz. Sözlerini paylaşmak istiyorum sizinle...!
“Sevgiden bulanık sular arınır ve duru bir hale gelir. Sevgiden dertler şifa bulur.”
“Değil mi ki, sen bensin; ben de senim. Kendi kendimizle bunca savaşmamız da ne? Aslında hepimiz aynı madeniz. Aklımız başımızda. Dünyada nice diller var, ama hepsi de anlam bakımından bir.”
“Sevgiden bakırlar altın kesilir, dertler sevgiyle derman olur ve ölüler sevgiden dirilir.”
“Gönülden gönüle pencere var. Bu sevgi daima çoğalsın, kükresin, coşsun, çünkü Allah katında en makbul olan şey, Allah rızası için insanları sevmektir.”
“Ey dost, sevgiyle eşiz, dostuz seninle, her nereye ayak basarsan yeryüzü kesiliriz sana.”
“Gönül birliği, dil birliğinden daha iyidir.”
“Şefkat ve merhamette güneş gibi ol, başkalarının kusurunu örtmede gece gibi ol, cömertlikte akarsu gibi ol, hiddet ve öfkede ölü gibi ol, tevazuda toprak gibi ol, ya olduğun gibi görün, ya göründüğün gibi ol.”
Neredeyse yok denecek kadar tükendi. Sevginin ne demek olduğunu unuttuk bi çoğumuz. Hoşgörüden bi haberiz. Kimse kimseye değer vermiyor, ama değer bekliyor.
Bencilleşiyoruz bunun farkındayız. Ancak farkında olduğumuzun farkında değiliz.
Dünyayı yaşanacak hale getiren en önemli etken olan sevgi ve hoşgörü artık yok. Bu yüzdendirki dünya yaşanacak bi yer olmaktan çıkmış durumda.
Menfaat beklemeden iyilik yapmak ve bir canlıyı sedece sevmek için sevmek. Ne kadarda uzak geliyor. Bizim sevgilerimizde hep cünkü var. Seviyorum çünkü....
Halbuki nedensiz olmalıydı sevgi sadece Allah için sevmeliydik.
Şimdi kime sorsak ben hoşgörülüyüm der. Bana sorsalar bende söylerim.
Ama şöyle bi düşününce sokakta çimlere basarken ya da bir çiçeği dalından koparırken onlarında canlı olduğu geliyor mu aklımıza? Gelmiyor...
Peki hosgörü bunun neresinde?
Uzun uzun anlatmak yerine Mevlana Hz. Sözlerini paylaşmak istiyorum sizinle...!
“Sevgiden bulanık sular arınır ve duru bir hale gelir. Sevgiden dertler şifa bulur.”
“Değil mi ki, sen bensin; ben de senim. Kendi kendimizle bunca savaşmamız da ne? Aslında hepimiz aynı madeniz. Aklımız başımızda. Dünyada nice diller var, ama hepsi de anlam bakımından bir.”
“Sevgiden bakırlar altın kesilir, dertler sevgiyle derman olur ve ölüler sevgiden dirilir.”
“Gönülden gönüle pencere var. Bu sevgi daima çoğalsın, kükresin, coşsun, çünkü Allah katında en makbul olan şey, Allah rızası için insanları sevmektir.”
“Ey dost, sevgiyle eşiz, dostuz seninle, her nereye ayak basarsan yeryüzü kesiliriz sana.”
“Gönül birliği, dil birliğinden daha iyidir.”
“Şefkat ve merhamette güneş gibi ol, başkalarının kusurunu örtmede gece gibi ol, cömertlikte akarsu gibi ol, hiddet ve öfkede ölü gibi ol, tevazuda toprak gibi ol, ya olduğun gibi görün, ya göründüğün gibi ol.”