Sensiz/liğim

[hüzün_]

Şimdi terk ediyorum işte seni
Artık beni ne güneşin doğuşunda
Ne gecenin karanlığında
Ne de bir şarkı da bulamayacaksın
Herkes için ayrılık
Benim içinse ölüm bunun adı
Beni bende bulmaya
Sensizliğe gidiyorum
Belki bir gün bir söz olur
Dökülürüm dudaklarından
O zaman susma ne olur
Kim bilir belki de bir gün
Yaş olur akarım gözlerinden
Silinmek pahasına da olsa
Son kez görürüm seni
Eğer rüzgâr olup esersem sana
Ne olur yüzünü çevirme
Son kez dokunayım sana
Sonra seni bu yalan dünyada bırakıp
Giderim sensizliğime


Hüzün_lü

 

[topalsolucan]

şiirlerle genelde dalga geçerim mizacımdan ötürü ama bu şiir güzel olmuş yav.

 

[-Hewal-]

Sensizliğim birak beni kendi
sensizliğimle.
Marmaranin azgin
poyrazlari.
Gecenin karanliği, denizdeki
yakamoz ve kiz kulesinin seninle bir bütün olmasi.
Sonbahar geliyor yarim ,
azgin dalgalar ve üsküdar
sahili
ben gelmezsen sen yak yinede
lambalari görmezsem kiz kulesinde işik
firtinlar olur yüreğimde
dalarim marmaranin azgin
sularina görsemde kiz
kulesinin işiklarini
ölümüm varsa ucunda marmaranin azgin
sularinda olsun.