Peygamberimizin (s.a.v) Yeme Içme Adabı

[veysi dede]

Peygamberimizin (s.a.v) Yeme Içme Adabı​

​

Allah, insanı adeta bütün varlıkların merkezine yerleştirmiş. Canlı ve cansız her şeyi onun etrafinda pervane etmiş. Insanlık aleminin merkezine de rızkı koymuş.​

​

Bu temel ölcüyle, yeme içme adabının ana hatları ortaya çıkar. O da, istifade edeceğimiz bir nimeti, elimize aldığımız bir rizki Allah'in adiyla yemeye başlamak; nimete saygılı olmak, taşıdığı sanat incelikleri üzerinde tefekkür, yedikten sonra da Allah'a hamd etmektir.​

​

ikinci önemli adabı, yeyip içtiklerimizin helalden olmasıdır. Bu da hem dinen kullanımı yasak olmamasi, hem de hakkımız olmasina bağlidir. Islamî üsüllerle kesilmemiş hayvan eti, domuz ve diğer yenmeyen canlılardan beslenmek ve şarap içmek yasak olanlara o
örnektir.​

Hz. Peygamber, günde iki kere yemek yerdi. Az yemeyi tavsiye ederdi. Haram olan yiyecek ve içecekler haric, diğer yiyecekleri yerdi. Sadece et veya sadece sebze yemek gibi tek yönlü beslenmezdi. ​

Bazi yemekleri daha çok sevse de, hiçbir yemek için "sevmiyorum" ifadesini kullanmazdı. [Yani:çoğumuzun bazi yemekler için dediğini demezdi] Yemek davetlerine katılırdı.[Yani:davetlere icabet eder,bizler gibi mazeret beyan etmezdi.] Yemeğe başlamadan önce ve yemekten sonra ellerini yikardı.[Yani:bizler gibi ellerınin her zaman temiz olduğunu düşünmezdi] Besmele ile başlar, uygun ve kisa bir dua ile bitirirdi.[Yani:Bizler gibi şükürsüz bir şekilde yemeyip; insan olmanin verdiği sorumlulukla Rabbine şükrederdi.] Sağ eliyle yerdi. Sol eliyle yiyenleri ikaz ederdi. Ortaya konulmuş yemeğin, kendi önüne gelen kısmından yerdi. Yemek yerken sağa, sola dayanmaz, yaslanarak yenilmemesini tavsiye ederdi. Yüzü koyun uzanarak yemek yemeyi yasaklardı. Yemeğin israf edilmesini menederdi.[Yani:bizler gibi yemeğin dibini asla bırakmaz,tam aksine ekmekle sünnetler, ekmek kırıntılarını toplar ve parmaklarını bile yalardı.] Soğan, sarımsak gibi kokusu başkalarını rahatsız eden yiyecekleri yedikten sonra toplum içine girmeyi hoş karşılamazdı. [Yani:Bizler gibi düşüncesızlık etmez,pis kokan bir şeyi yemeden önce defalarca düşünür "acaba birisi rahatsız olur mu" diye düşünür; bazen sevdiği bir şeyi bile yemezdi.] Yemeğe ve suya üflemeyi yasaklardı. Yemeğin çok sıcak yenmemesi gerektiğini söylerdi. Yemek ve su kaplarının ağzını kapatmayı tavsiye ederdi. Aile fertlerinin yemeği bir arada yemelerini tavsiye eder ve beraber yenen yemeğin bereketli olduğunu belirtirdi.[Yani:bizler gibi ayrı ayrı yemez, mümkünse birkaç kişiyle beraber yemek yerdi.] Aşırıya kaçmadan konuşup söhbet ederdi.​

​

Bu ve benzeri sünnetlerinden hareketle yeme içme adabı şöylece sayılmıstır:​

1. Yemekten evvel ve sonra elini yikamak,
2. Yemegi kendi önünden almak,
3. Sağ eliyle ve oturarak yemek,
4. Lokmayı ağza göre almak ve iyice çiğnedikten sonra yutmak,
5. Lokmayı yutmadikça ikinci lokmaya el uzatmamak ağzında lokma ile konuşmamak,
6. Suyu içmeden evvel bardağa bakmak,
7. Suyu bir solukta icmemek,
8. Bardağin icine nefes vermemek,
9. Başkalarını tiksindirecek söz ve hareketten kaçinmak,
10. Başkasinin lokmasina ve yediğine bakmamak,
11. Lokmayı ağzına korken kafasını tabağa doğru uzatmamak,
12. Yemekte israf etmemek, lokmasını ve aldiği yemeği bitirmek,
13. Ağzından bir şey çıkarmak gerektiğinde yüzünü sofradan çevirmek ve sol eli ile almak,
14. Dişleriyle koparmiş olduğu lokmayı yemeğe batırmamak.
15. Helalinden, temiz yemek ve Allah'a şükretmek,
16. Sofra sahibiyse, utanmamalari için herkes yeyip bitirmedikçe sofradan el çekmemek ve kalkmamak (az yiyen biriyse ağır yemeli ve yer gibi davranmalı),
17. önce yaşça veya mevkîçe büyük olanın başlaması,
18. Mecbur kalmadıkça sokaklarda yemek yememek.​

Afiyet olsun!
alıntıki​