ZorhaK
Rektör
- Katılım
- 24 Kasım 2008
- Mesajlar
- 10,757
- Reaksiyon puanı
- 259
- Puanları
- 243
Çocukluk ya da ergenlik dönemlerinde önemsediğimiz şeylere yıllar sonra gülüyoruz.Ne kadar gereksiz çekincelerimiz varmış diye geçiriyoruz içimizden.İşte öyle bir anı.
-----------------------------------------------------------------
Ramazan ayıydı ve iftara az kalmıştı.Hepimiz 12-15 yaşlarındaydık.Biz ramazan ayı olmasına ve oruç tutmamıza rağmen mahalle maçı yapmayı aksatmıyoduk..İftar vakti yaklaştığı için,maçı erken bitirmiş ve evlerimizin yolunu tutmuştuk.
Eve doğru hızlı adımlarla giderken,ailemin de tanıdığı,gurbetçi üniversite öğrencilerine rastladım yolda.Beni görünce hepsi bibirine bakıp aynı şeyi düşündü.Bunu bakışlarından anlamıştım.
Çok geçmeden birbirlerini onaylayan ifadelerinin sebebini ben de anlamıştım
-- Ooo Zorhak sana rastlamamız iyi oldu.Biz de bir iftar davetine gidiyorduk.Adama 6 kişi geleceğiz dedik ama gördüğün gibi 3 kişiyiz.Adam 6 kişiye göre hazırlık yaptı sen de bizle gelir misin?
dediler.
Hemen atıldım oo tabi geliri....!!Cümlemi tamamlayamadan aniden sustum.Bu ani susuşum onlarda küçük bir şaşkınlığa sebep oldu.Ancak davete geleceğim anlamını çıkarıp bunu sorgulama gereği duymadılar.''hayden gidiyoruz o halde'' dediler.
Ama... ama yok yok!! ben gelmiyorum dedim.Hep birlikte neden? diye sordular.Şey ..ımmm Babam kızar haberleri yok.
Anında çözümü buldular'' Biz ararız babanı şimdi''
Ya yok babam izin verse bile ben gelmeyeyim..dedim.İyice şaşırdılar.Neden ama neden..Lütfen bak Zorhak adama ayıp olacak bir kişi de bir kişidir lütfen gel dediler.
Biraz daha mırın kırın ettikten sonra.''abi ben mideyi bozmuşum bu akşam evden çıkamam şimdi de acil eve gitmem lazım..Deyip kaçtım oradan.
Arkama dönüp bakmadım kaçarken ama hepsinin durup benim kaçışımı izlediklerini hissediyordum.
Eve gittiğim de elimi yüzümü yıkamak için girdiğim lavaboda,uçları yırtık çoraplarımı çıkarırken çok da iyi hissetmiyordum.
Okuduğunuz için teşekkürler.Demiştim ya ozamanlar önemsediğimiz gurur yaptığımız şeylere şimdi gülüp geçiyoruz.Aynı şey bugün başıma gelse ,o yırtık çoraplarla gider, esprisini de yapar girerdim içeri.
-----------------------------------------------------------------
Ramazan ayıydı ve iftara az kalmıştı.Hepimiz 12-15 yaşlarındaydık.Biz ramazan ayı olmasına ve oruç tutmamıza rağmen mahalle maçı yapmayı aksatmıyoduk..İftar vakti yaklaştığı için,maçı erken bitirmiş ve evlerimizin yolunu tutmuştuk.
Eve doğru hızlı adımlarla giderken,ailemin de tanıdığı,gurbetçi üniversite öğrencilerine rastladım yolda.Beni görünce hepsi bibirine bakıp aynı şeyi düşündü.Bunu bakışlarından anlamıştım.
Çok geçmeden birbirlerini onaylayan ifadelerinin sebebini ben de anlamıştım
-- Ooo Zorhak sana rastlamamız iyi oldu.Biz de bir iftar davetine gidiyorduk.Adama 6 kişi geleceğiz dedik ama gördüğün gibi 3 kişiyiz.Adam 6 kişiye göre hazırlık yaptı sen de bizle gelir misin?
dediler.
Hemen atıldım oo tabi geliri....!!Cümlemi tamamlayamadan aniden sustum.Bu ani susuşum onlarda küçük bir şaşkınlığa sebep oldu.Ancak davete geleceğim anlamını çıkarıp bunu sorgulama gereği duymadılar.''hayden gidiyoruz o halde'' dediler.
Ama... ama yok yok!! ben gelmiyorum dedim.Hep birlikte neden? diye sordular.Şey ..ımmm Babam kızar haberleri yok.
Anında çözümü buldular'' Biz ararız babanı şimdi''
Ya yok babam izin verse bile ben gelmeyeyim..dedim.İyice şaşırdılar.Neden ama neden..Lütfen bak Zorhak adama ayıp olacak bir kişi de bir kişidir lütfen gel dediler.
Biraz daha mırın kırın ettikten sonra.''abi ben mideyi bozmuşum bu akşam evden çıkamam şimdi de acil eve gitmem lazım..Deyip kaçtım oradan.
Arkama dönüp bakmadım kaçarken ama hepsinin durup benim kaçışımı izlediklerini hissediyordum.
Eve gittiğim de elimi yüzümü yıkamak için girdiğim lavaboda,uçları yırtık çoraplarımı çıkarırken çok da iyi hissetmiyordum.
Okuduğunuz için teşekkürler.Demiştim ya ozamanlar önemsediğimiz gurur yaptığımız şeylere şimdi gülüp geçiyoruz.Aynı şey bugün başıma gelse ,o yırtık çoraplarla gider, esprisini de yapar girerdim içeri.
