*SiRiNe*
Dekan
- Katılım
- 22 Kasım 2007
- Mesajlar
- 5,336
- Reaksiyon puanı
- 2
- Puanları
- 0
Uzun süre karar veremedim.
İki seçenek arasında kaldım.
Yazımın başlığından bahsediyorum.
Öteki seçenek şuydu:
Bölük pörçük, tatsız tuzsuz...
Çünkü,
Baktığım her yerde gördüğüm manzara bu?
Düşüncelerimiz de, duygularımız da bölük pörçük olmuş.
Tatsızız.
Herkes aynı anda çok fazla duyguyla başetmeye çalışıyor.
Daralıyor.
Bir dolu çelişkiyi aynı anda içimizde barındırıp barıştırmaya çalıştığımız için de, gönül yorgunluğundan bitap düşmüş, yalpalıyoruz.
Aslında hepimiz biliyoruz ki içine düştüğümüz bu ruh hali hiç de aniden olmadı.
Her şey gayet yavaş oldu.
Göstere göstere!
Ve nedense bana hala, memlekette kopan bunca patırtıya rağmen, havada garip bir sessizlik varmış gibi geliyor.
Umarım bu, tsunami öncesi sessizlik değildir.
Düşünüyorum ve...
Bize bakıp bizim içimizden çıkamıyorum. (Böyle denir mi bilmiyorum; ama böyle hissediyorum!)
En basit oyunun kurallarına disiplinle sahip çıkıp ahlak hocası kesilen bizler, koskoca ülke yönetimine gelince, nasıl bu kadar vurdumduymaz ve “amaaan sende’ ci” olabiliyoruz, anlamıyorum.
Nasıl oluyor da,
Mahalle maçında bile ölümüne hakkımızı aramayı bilirken, koskoca Meclis’ te bizi göz göre göre aldatanlara göz yumabiliyoruz, kabullenemiyorum.
Biz,
Tüm çıplaklığımızla hayata dair bu kadar savunmasızca yaşayıp her türlü zehirli oktan nasibimizi tam beynimizden alabilecekken mesela,
Bizi yönetenlerin,
Hangi ulvi sıfatla, o kanun tanımaz/geçirmez kalkanla, yani dokunulmazlıkla “icraatlarına” lay lay lom devam etmelerini içimize sindirebiliyoruz, çözemiyorum.
Hepimiz sonuçta insanız...
Ha işçi olmuşuz, ha gazeteci, ha avukat, ha milletvekili!
Varsa bir suçumuz, yüzleşiriz kanunla, çekeriz cezamızı.
Madem böylesi normalde normaldir...
O zaman nasıl ve neden, o kanun/hak/hukuk geçirmez dokunulmazlık kalkanı,
Giderek “ermiş”lerden oluştuğunu düşünmeye başladığım,
Türkiye Büyük Millet Meclisi Milletvekilliği Makamı’ na mahsus bahşedilmiştir?
Oh Maşallah!
Daldan dala Yonca yine...
Olsun.
Yine de herşey çok güzel olacak...
Sen çalış ve yeter ki anlamadığın şeyleri sorgulamaktan asla vazgeçme!
Yonca TOKBAŞ
İki seçenek arasında kaldım.
Yazımın başlığından bahsediyorum.
Öteki seçenek şuydu:
Bölük pörçük, tatsız tuzsuz...
Çünkü,
Baktığım her yerde gördüğüm manzara bu?
Düşüncelerimiz de, duygularımız da bölük pörçük olmuş.
Tatsızız.
Herkes aynı anda çok fazla duyguyla başetmeye çalışıyor.
Daralıyor.
Bir dolu çelişkiyi aynı anda içimizde barındırıp barıştırmaya çalıştığımız için de, gönül yorgunluğundan bitap düşmüş, yalpalıyoruz.
Aslında hepimiz biliyoruz ki içine düştüğümüz bu ruh hali hiç de aniden olmadı.
Her şey gayet yavaş oldu.
Göstere göstere!
Ve nedense bana hala, memlekette kopan bunca patırtıya rağmen, havada garip bir sessizlik varmış gibi geliyor.
Umarım bu, tsunami öncesi sessizlik değildir.
Düşünüyorum ve...
Bize bakıp bizim içimizden çıkamıyorum. (Böyle denir mi bilmiyorum; ama böyle hissediyorum!)
En basit oyunun kurallarına disiplinle sahip çıkıp ahlak hocası kesilen bizler, koskoca ülke yönetimine gelince, nasıl bu kadar vurdumduymaz ve “amaaan sende’ ci” olabiliyoruz, anlamıyorum.
Nasıl oluyor da,
Mahalle maçında bile ölümüne hakkımızı aramayı bilirken, koskoca Meclis’ te bizi göz göre göre aldatanlara göz yumabiliyoruz, kabullenemiyorum.
Biz,
Tüm çıplaklığımızla hayata dair bu kadar savunmasızca yaşayıp her türlü zehirli oktan nasibimizi tam beynimizden alabilecekken mesela,
Bizi yönetenlerin,
Hangi ulvi sıfatla, o kanun tanımaz/geçirmez kalkanla, yani dokunulmazlıkla “icraatlarına” lay lay lom devam etmelerini içimize sindirebiliyoruz, çözemiyorum.
Hepimiz sonuçta insanız...
Ha işçi olmuşuz, ha gazeteci, ha avukat, ha milletvekili!
Varsa bir suçumuz, yüzleşiriz kanunla, çekeriz cezamızı.
Madem böylesi normalde normaldir...
O zaman nasıl ve neden, o kanun/hak/hukuk geçirmez dokunulmazlık kalkanı,
Giderek “ermiş”lerden oluştuğunu düşünmeye başladığım,
Türkiye Büyük Millet Meclisi Milletvekilliği Makamı’ na mahsus bahşedilmiştir?
Oh Maşallah!
Daldan dala Yonca yine...
Olsun.
Yine de herşey çok güzel olacak...
Sen çalış ve yeter ki anlamadığın şeyleri sorgulamaktan asla vazgeçme!
Yonca TOKBAŞ
yoncanın kafası karışmış...
