yusufYAZICI155
Asistan
- Katılım
- 7 Kasım 2018
- Mesajlar
- 225
- Reaksiyon puanı
- 90
- Puanları
- 28
- Yaş
- 21
Merhaba 18 yaşındayım ve ailenin tek çocuğuyum.
Doğuştan işitme engelliyim işitme cihazı kullanıyorum.
Çocuk yaşlarımda aşırı hareketliydim.
Yaklaşık 9-12 yaşlarımın arasında ergenliğe girmiş olabilirim ve şu anda yavaş yavaş ergenlikten çıkıyorum.
Ama sorun şu artık duygularımı hissetmiyorum.
Sanırsam ergenlik çağında yaşadığım duygusal streslerden dolayı duygularım tek tek yıkılmıştı. Hatta kafamdan duygularım bir binaymış gibi düşünüp yıkıldığını hayal ediyordum. Hatta sevgimi kimseye paylaşamadım yani ailem dışında birisine sarılamadım.
Sevgimi paylaşamamak yada duygularımı paylaşamadığım için artık her şeyi içime atmaya başlamıştım ve sonra aile içi sorunlarda çok suskun olduğum için duygularım içimde kaldı ve tartışmaya da giremiyordum psikolojik olarak devreye psikolojik kaşıntı devreye giriyordu.
Psikolojik kaşıntı olayı aslında çok kötü bir şey denebilir çünkü canın kolların bacakların yada herhangi bir yerini kan fışkırana kadar kaşıyasın geliyor ve hem de her yerin kaşıntı yapıyor. İşte bu rahatsızlık bazı günler bazı zamanlarda belirtileri oluyor mesela geceleri kaşıntı vb.
Şu anda duygularım yok olmuş olabilir.
Hatta geçen haftalarda babam bahçede olduğu yerde bacağını kırmış bayılarak mı nasıl olmuşsa bilmiyorum ama bir gram üzülmedim.
Benim cidden duygularım yok olmuş...
Ne dine inanıyorum ne tanrıya sevgim var ne büyük atalarımıza karşı sevgi hissedebiliyorum kimseye sevgi hissedemiyorum.
Hatta dün YKS'ya girdim heyecanımda yoktu.
Doğuştan işitme engelliyim işitme cihazı kullanıyorum.
Çocuk yaşlarımda aşırı hareketliydim.
Yaklaşık 9-12 yaşlarımın arasında ergenliğe girmiş olabilirim ve şu anda yavaş yavaş ergenlikten çıkıyorum.
Ama sorun şu artık duygularımı hissetmiyorum.
Sanırsam ergenlik çağında yaşadığım duygusal streslerden dolayı duygularım tek tek yıkılmıştı. Hatta kafamdan duygularım bir binaymış gibi düşünüp yıkıldığını hayal ediyordum. Hatta sevgimi kimseye paylaşamadım yani ailem dışında birisine sarılamadım.
Sevgimi paylaşamamak yada duygularımı paylaşamadığım için artık her şeyi içime atmaya başlamıştım ve sonra aile içi sorunlarda çok suskun olduğum için duygularım içimde kaldı ve tartışmaya da giremiyordum psikolojik olarak devreye psikolojik kaşıntı devreye giriyordu.
Psikolojik kaşıntı olayı aslında çok kötü bir şey denebilir çünkü canın kolların bacakların yada herhangi bir yerini kan fışkırana kadar kaşıyasın geliyor ve hem de her yerin kaşıntı yapıyor. İşte bu rahatsızlık bazı günler bazı zamanlarda belirtileri oluyor mesela geceleri kaşıntı vb.
Şu anda duygularım yok olmuş olabilir.
Hatta geçen haftalarda babam bahçede olduğu yerde bacağını kırmış bayılarak mı nasıl olmuşsa bilmiyorum ama bir gram üzülmedim.
Benim cidden duygularım yok olmuş...
Ne dine inanıyorum ne tanrıya sevgim var ne büyük atalarımıza karşı sevgi hissedebiliyorum kimseye sevgi hissedemiyorum.
Hatta dün YKS'ya girdim heyecanımda yoktu.
Son düzenleme:
