Devasa boşluktayım

Bu konuyu okuyanlar

Overclocked

Profesör
Katılım
2 Kasım 2020
Mesajlar
3,749
Reaksiyon puanı
4,580
Puanları
113
Başlıkta yazdığım gibi boşluktayım. Gram zevk alamıyorum. Mutlu olduğumu sandığımda bile arka planda şarkı gibi çalıyor bu boşluk. Geçen sene aşırı aşırı mutlu bir insandım. Nolsa koyar ki bana? diye soruyordum. Sınavım vardı sıfır stress. Derslerim de iyiydi. Hafta da 3-4 deneme dershane falan ama hiç sıkılmıyordum. Sonra işte virüs falan çıktı. Hâlâ aynı durumda idim. Bir tane mizah sayfası açtım kendime. 2k kadar takipçi topladım. Çok güzel insanlar tanıdım. Yine bana hiçbir şey koymaz diyordum. Hatta başımdan kötü sayılacak olaylar geçti.(Belki de etkilenmediğimi sandım ama bilinçaltıma yerleşti.) Hiçbirini umursamadım. 0 umursamazlıkla hayatıma devam ediyordum. Mutluydum da. Büyük hayaller kuruyordum ve inanıyordum da. Düşük özgüvenli ben, aşırı özgüven kazanmıştım.

Sonra beynim "bu salak niye bu kadar mutlu lan?" dedi. Bi gariplik sezdi. Bi gece aniden panik atak geçirmeye başladım. Geçer diye düşündüm. 3-4 gün sakladım. Sonra aşırı şekilde artınca(Sıkıntı gün boyu geçmiyordu, atak ise günde 9-10 kere oluyordu.) Aileme söyledim. Hemen 2 gün içinde özel bir doktora gittik. İlaç yazdı, 1-2 hafta iyi geçti. Sonra aniden başladı tekrar gittik. Selectra'yı 50Mg'ye çıkardı ve Ripazol diye bi ilaç yazdı. İşte kafam yarı karışık biçimde içtim. Artık ağlamıyordum belki ama sıkıntı hiç geçmiyordu. Aşırı dikkat dağınıklığım vardı. LGS geldi, çattı. Girdim. Hiç beklemediğim şekilde 9küsür yüzdeliğe girdim. Sonra hiç beklemediğim şekilde, garanti diye baktığım okul geçen seneye göre %3 yükseldi. Saçma sapan mahalle lisesinden bozma bi nitelikli(kime göre) lise geldi. Tabi bu durum bir kaç ay sürüyor. Eskiden olsa takmazdım ama aşırı sıkıntılı biçimde geçiyordu. Neyse, Ağustos gibi ilacı bıraktım.

Neyse okula başladık online dersle. Arkadaşlarıma aşırı agresif davranıyordum. Grupta falan kavga çıkardım. Birkaç kişiyle tartıştım. Haklılar mıydı bilmiyorum. (İşte ayırt edemiyorum. Buna da gelicem.) İşte derslere girmedim falan o zaman hafiflemişti baya içimde ki sıkıntı ama hâlâ içimde duruyordu.

Şu an ise 3-4 haftadır aşırı arttı. Boşluk hissi, üzüntü, karamsarlık, hayal kuramamak. Hiç geçmiyor. Gerçekten bir şeylere ihtiyacım var. Yani artık yaptığım her şey aşırı biçimde anlamsız. Yani anlatacak kelime yok. Bunu yazmam bile anlamsız. Amacım yok. Doktora gidemiyorum, para yok. (Artık işe yarayacağını sanmıyorum.) Devlet doktoruna ise psikoloji konusunda güvenim 0.

Birde, doğru yanlış algımı kaybettim. Hiçbir şeyin tamamen doğru ya da yanlış olmadığını anladım. Fizik kuralları bile böyle. Aşırı anlamsız hayatıma +anlamsızlık ekledi. Ben de bir görüşü ölümüne savunmak isterdim.


Ne yapacağım ben? Mükemmel korkutucu boşluk hissi içinde kayboldum.

Not: Ayet falan paylaşmayın rica ediyorum. Bir de ergenlikten falan yazmayın. Ergenliktense, geçer. Yaşadığım durum ağır. Keşke basit ergen olaylarından olsa. "Sevgilimden ayrıldım, depresyona girdim." diyen tayfadan olmak isterdim ben de.
 

Overclocked

Profesör
Katılım
2 Kasım 2020
Mesajlar
3,749
Reaksiyon puanı
4,580
Puanları
113
Azalmıyor işte. Anlamsız. Hiçbir şey yapmak istemiyorum. Berbat bir rüyadan uyandım yine ve berbat bir his var içimde.
 
Üst