Çok bunaldım artık :(

[Buz Mavisi]

21 Yaşındayım ve doğuştan kiloluyum çok küçük yaştan beri kilolu olduğum için hep dışlandım ezildim alay edildim 10 yaşındayken kendimi eve kapattım ve bilgisayar oyunlarına aşırı merak ve ilgi duydum 20 yaşıma kadar yani tam 10 sene sadece evden okula okuldan eve kısacası evden hiç dışarı çıkmadım ne çocukluğumu nede gençliğimi yaşayamadım. Tabi doğal oalrak kilom da hergeçen gün daha da arttı geçen sene tam 170 kilo olduğumu öğrenince hemen biraz kendi yöntemlerimle spor ve diyet yaptım (Bu arada ben çok fazla yemek yemeyen ve abur cubur diye tabir ettiğimiz kola cips çikolata hiç sevmeyen biriyim bunları da çok uzun zamandır yemedim yemiyorum.) 2 haftada 5kg verdim 165 oldum sonra daha sağlıklı kilo vermek gerektiğini düşünüp doktora gittim hemen diyet yazıldı ve o diyete uymaya başladım üzerinden tam 8 ay geçti 8 ayda 30kg verdim şuan 135 kiloyum ve haftanın 6 günü spor salonuna gidip 3 saat spor yapıyorum diyetime de devam ediyorum dolabımı yeniledim tüm kıyafetler bol gelemeye başladı artık son 35kg daha verdiğim zaman hedefime ulaşmış olacağım ama artık sıkıldım ve bunaldım dayanacak gücüm kalmadığını hissediyorum çünkü hala kendimi evde tutuyorum dışarıda rahat rahat gezemiyorum çünkü hala kiloluyum toplum baskısından ve insanların o alaycı ve küçümser bakışlarını görmekten nefret ediyorum şu son 35kg yi bir an önce verip kendimi dışarı atıp normal insanlar gibi kalabalığın arasında kaybolmak istiyorum. Hala evdeyim ve sıkılıyorum her geçen gün daha da bunalıyorum arkadaş çevrem yok daha doğrusu hiç arkadaşım yok insan ilişkileri konusunda çok geride kalmışım okulda birileri bir konu hakkında konuşurken ben sadece bakıyorum o konu hakkında söyleyecek bir sözüm bile yok çünkü 10 yılım sadece 4 duvar arasında PC başında geçti. İnsanlarla konuşacak bir konu bile bulamıyorum çekiniyorum artık herkesden. Hedefime ulaştığım zaman umarım bu durum değişir çünkü kendimi artık çok yalnız hissetmeye başladım çünkü kardeşim bile yok benim tek çocuğum ve babamıda geçen sene kaybettim her geçen gün daha da yalnız kaldığımı hissediyorum. Karanlık bir oda da bir köşede oturmaktan bunaldım artık.

 

[Prenslerin Efendisi]

21 Yaşındayım ve doğuştan kiloluyum çok küçük yaştan beri kilolu olduğum için hep dışlandım ezildim alay edildim 10 yaşındayken kendimi eve kapattım ve bilgisayar oyunlarına aşırı merak ve ilgi duydum 20 yaşıma kadar yani tam 10 sene sadece evden okula okuldan eve kısacası evden hiç dışarı çıkmadım ne çocukluğumu nede gençliğimi yaşayamadım. Tabi doğal oalrak kilom da hergeçen gün daha da arttı geçen sene tam 170 kilo olduğumu öğrenince hemen biraz kendi yöntemlerimle spor ve diyet yaptım (Bu arada ben çok fazla yemek yemeyen ve abur cubur diye tabir ettiğimiz kola cips çikolata hiç sevmeyen biriyim bunları da çok uzun zamandır yemedim yemiyorum.) 2 haftada 5kg verdim 165 oldum sonra daha sağlıklı kilo vermek gerektiğini düşünüp doktora gittim hemen diyet yazıldı ve o diyete uymaya başladım üzerinden tam 8 ay geçti 8 ayda 30kg verdim şuan 135 kiloyum ve haftanın 6 günü spor salonuna gidip 3 saat spor yapıyorum diyetime de devam ediyorum dolabımı yeniledim tüm kıyafetler bol gelemeye başladı artık son 35kg daha verdiğim zaman hedefime ulaşmış olacağım ama artık sıkıldım ve bunaldım dayanacak gücüm kalmadığını hissediyorum çünkü hala kendimi evde tutuyorum dışarıda rahat rahat gezemiyorum çünkü hala kiloluyum toplum baskısından ve insanların o alaycı ve küçümser bakışlarını görmekten nefret ediyorum şu son 35kg yi bir an önce verip kendimi dışarı atıp normal insanlar gibi kalabalığın arasında kaybolmak istiyorum. Hala evdeyim ve sıkılıyorum her geçen gün daha da bunalıyorum arkadaş çevrem yok daha doğrusu hiç arkadaşım yok insan ilişkileri konusunda çok geride kalmışım okulda birileri bir konu hakkında konuşurken ben sadece bakıyorum o konu hakkında söyleyecek bir sözüm bile yok çünkü 10 yılım sadece 4 duvar arasında PC başında geçti. İnsanlarla konuşacak bir konu bile bulamıyorum çekiniyorum artık herkesden. Hedefime ulaştığım zaman umarım bu durum değişir çünkü kendimi artık çok yalnız hissetmeye başladım çünkü kardeşim bile yok benim tek çocuğum ve babamıda geçen sene kaybettim her geçen gün daha da yalnız kaldığımı hissediyorum. Karanlık bir oda da bir köşede oturmaktan bunaldım artık.

Güzel dostum arkadaşım ilk öncelikle sakın yanlış anlama beni ama şu içine kapanık karakterini değiştir

Annen sana destek olmuyor mu

Senin yaşadıkların çok zor ama içine kapanma biraz toparla kendini

Bende zamanında çok şeyler yaşadım çok acılar çektim hala da çekiyorum ama mutlu olmaya da çalışıyorum konuşarak çözülmeyecek bir şey yoktur

Şu hayatta ölümün olmuşun geçmişin çaresi yok onun dışında her şeyin çaresi var.

 

[Ɲevermore]

Bak ben de 6.sınıftaydım 60 kiloydum o zamanlar bilgisayar alınmıştı ben de asosyal oldum 85 kiloya yükseldim ve kilom bugta kaldı şimdi 20 yaşına geldim halen 85 kiloyum. Kilom hiç değişmiyor. Ben de içime kapanığım. Kilo özgüven problemi yapar özellikle mastürbasyon yapıyorsan halk tabirinde osbir Şaka bir yana bizim açılmamız lazım ama gel gelelim forumdan birisi bişe deyip senin davranışlarını değiştiremez sen yine aynı kalırsın. Bunun için bu işi kafada bitirmelisin. Her şeyin başı sağlık. O kalp atacak aga

 

[Buz Mavisi]

Güzel dostum arkadaşım ilk öncelikle sakın yanlış anlama beni ama şu içine kapanık karakterini değiştir

Annen sana destek olmuyor mu

Senin yaşadıkların çok zor ama içine kapanma biraz toparla kendini

Bende zamanında çok şeyler yaşadım çok acılar çektim hala da çekiyorum ama mutlu olmaya da çalışıyorum konuşarak çözülmeyecek bir şey yoktur

Şu hayatta ölümün olmuşun geçmişin çaresi yok onun dışında her şeyin çaresi var.

Annem destek olmaya çalışıyor ama tam destek olduğunu söyleyemem. Zaten küçük yaştan beri annem babam hergün tartışma yaratırlardı. Benimle pek ilgilenmediler. Bu içe kapanıklık sorunumu aşmaya çalışıyorum ama olmuyor şu sanal ortamda rahat olduğum kadar dışarıda olamıyorum, nedense toplum içinde kendimi ezik ve küçük görüyorum. Biri ile konuşurken her kelimeyi seçerek konuşuyorum hatta konuşmadan önce 3-4 defa düşünüyorum bazen söylemediğim şeylerde oluyor belki yanlış birşey söylerim kalbini kırarım yada kendimi küçük düşürürüm falan diye çoğu zaman kimseyle konuşmuyorum. Okulda falan hep en arkada oturup dersi dinleyip evime giderim herkes okul çıkışı okuldan arkadaşlarıyla beraber gezer ben koşa koşa eve giderim hızla eve gidince rahatlama oluyor, kapıdan çıktığım anda kendimi hep tedirgin hissediyorum markete giderken bile. Bunu nasıl aşıcam hiç bilmiyorum.

 

[Prenslerin Efendisi]

Annem destek olmaya çalışıyor ama tam destek olduğunu söyleyemem. Zaten küçük yaştan beri annem babam hergün tartışma yaratırlardı. Benimle pek ilgilenmediler. Bu içe kapanıklık sorunumu aşmaya çalışıyorum ama olmuyor şu sanal ortamda rahat olduğum kadar dışarıda olamıyorum, nedense toplum içinde kendimi ezik ve küçük görüyorum. Biri ile konuşurken her kelimeyi seçerek konuşuyorum hatta konuşmadan önce 3-4 defa düşünüyorum bazen söylemediğim şeylerde oluyor belki yanlış birşey söylerim kalbini kırarım yada kendimi küçük düşürürüm falan diye çoğu zaman kimseyle konuşmuyorum. Okulda falan hep en arkada oturup dersi dinleyip evime giderim herkes okul çıkışı okuldan arkadaşlarıyla beraber gezer ben koşa koşa eve giderim hızla eve gidince rahatlama oluyor, kapıdan çıktığım anda kendimi hep tedirgin hissediyorum markete giderken bile. Bunu nasıl aşıcam hiç bilmiyorum.

Annem destek olmaya çalışıyor ama tam destek olduğunu söyleyemem. Zaten küçük yaştan beri annem babam hergün tartışma yaratırlardı. Benimle pek ilgilenmediler. Bu içe kapanıklık sorunumu aşmaya çalışıyorum ama olmuyor şu sanal ortamda rahat olduğum kadar dışarıda olamıyorum, nedense toplum içinde kendimi ezik ve küçük görüyorum. Biri ile konuşurken her kelimeyi seçerek konuşuyorum hatta konuşmadan önce 3-4 defa düşünüyorum bazen söylemediğim şeylerde oluyor belki yanlış birşey söylerim kalbini kırarım yada kendimi küçük düşürürüm falan diye çoğu zaman kimseyle konuşmuyorum. Okulda falan hep en arkada oturup dersi dinleyip evime giderim herkes okul çıkışı okuldan arkadaşlarıyla beraber gezer ben koşa koşa eve giderim hızla eve gidince rahatlama oluyor, kapıdan çıktığım anda kendimi hep tedirgin hissediyorum markete giderken bile. Bunu nasıl aşıcam hiç bilmiyorum.

ÖM attım yanıtlarsan sevinirim

 

[Hopeツ︎]

uzun uzadıya bişeyler yazmayacağım ben sosyallik ve asosyallik arasındaki ince çizgiyi kişinin kendisi kontrol eder yani senin anlayacağın iş sende bitiyor.

 

[kmurat]

Günümüzde herkes kilolu (Obez) Refaha kavuşan tüm toplumların ilk hedefi bol yemek. Refaha doyan toplumlarda ise kaliteliyi yemek veya değişik tadlar tadmak tercih edilir. Ne kadar uzun evde vakit geçirirsen, o kadar az insan görürsün. Daima insanların kalabalık oldukları yerlerde bulun. Özellikle sohbet ortamı doğabilecek yerler tercih et. Kendin gibi olan insanlar bulmaya çalış. Konu yoksa, sohbet ve paylaşım da olmaz. Hiç bir ortak yönün olmayan bir kişi ile hiç bir sorununu paylamazsın. En klolay akrabalar üzerinden bir topluma adapte olunur.

 

[Buz Mavisi]

Günümüzde herkes kilolu (Obez) Refaha kavuşan tüm toplumların ilk hedefi bol yemek. Refaha doyan toplumlarda ise kaliteliyi yemek veya değişik tadlar tadmak tercih edilir. Ne kadar uzun evde vakit geçirirsen, o kadar az insan görürsün. Daima insanların kalabalık oldukları yerlerde bulun. Özellikle sohbet ortamı doğabilecek yerler tercih et. Kendin gibi olan insanlar bulmaya çalış. Konu yoksa, sohbet ve paylaşım da olmaz. Hiç bir ortak yönün olmayan bir kişi ile hiç bir sorununu paylamazsın. En klolay akrabalar üzerinden bir topluma adapte olunur.

Akrabalarla bile o kadar samimi içli dışlı değiliz hocam bayramdan bayrama görüşürüz.

 

[kmurat]

Başkalarının da senin gibi bazı çekingeleri endişeleri olabileceğini düşünerek, ilk adımı her zaman sen atmalısın. Modern zamanların en kötü, ama henüz önemsenmeyen hastalığ, kalabalık içinde yalnızlık.

 

[Masa saati]

21 Yaşındayım ve doğuştan kiloluyum çok küçük yaştan beri kilolu olduğum için hep dışlandım ezildim alay edildim 10 yaşındayken kendimi eve kapattım ve bilgisayar oyunlarına aşırı merak ve ilgi duydum 20 yaşıma kadar yani tam 10 sene sadece evden okula okuldan eve kısacası evden hiç dışarı çıkmadım ne çocukluğumu nede gençliğimi yaşayamadım. Tabi doğal oalrak kilom da hergeçen gün daha da arttı geçen sene tam 170 kilo olduğumu öğrenince hemen biraz kendi yöntemlerimle spor ve diyet yaptım (Bu arada ben çok fazla yemek yemeyen ve abur cubur diye tabir ettiğimiz kola cips çikolata hiç sevmeyen biriyim bunları da çok uzun zamandır yemedim yemiyorum.) 2 haftada 5kg verdim 165 oldum sonra daha sağlıklı kilo vermek gerektiğini düşünüp doktora gittim hemen diyet yazıldı ve o diyete uymaya başladım üzerinden tam 8 ay geçti 8 ayda 30kg verdim şuan 135 kiloyum ve haftanın 6 günü spor salonuna gidip 3 saat spor yapıyorum diyetime de devam ediyorum dolabımı yeniledim tüm kıyafetler bol gelemeye başladı artık son 35kg daha verdiğim zaman hedefime ulaşmış olacağım ama artık sıkıldım ve bunaldım dayanacak gücüm kalmadığını hissediyorum çünkü hala kendimi evde tutuyorum dışarıda rahat rahat gezemiyorum çünkü hala kiloluyum toplum baskısından ve insanların o alaycı ve küçümser bakışlarını görmekten nefret ediyorum şu son 35kg yi bir an önce verip kendimi dışarı atıp normal insanlar gibi kalabalığın arasında kaybolmak istiyorum. Hala evdeyim ve sıkılıyorum her geçen gün daha da bunalıyorum arkadaş çevrem yok daha doğrusu hiç arkadaşım yok insan ilişkileri konusunda çok geride kalmışım okulda birileri bir konu hakkında konuşurken ben sadece bakıyorum o konu hakkında söyleyecek bir sözüm bile yok çünkü 10 yılım sadece 4 duvar arasında PC başında geçti. İnsanlarla konuşacak bir konu bile bulamıyorum çekiniyorum artık herkesden. Hedefime ulaştığım zaman umarım bu durum değişir çünkü kendimi artık çok yalnız hissetmeye başladım çünkü kardeşim bile yok benim tek çocuğum ve babamıda geçen sene kaybettim her geçen gün daha da yalnız kaldığımı hissediyorum. Karanlık bir oda da bir köşede oturmaktan bunaldım artık.

toplumun içine gir açıl şöyle bir nefes al oh mis mis

 

[RoketLiSaVasTReni]

Aynı durum kısmen bende de var ama şöyle ben kız olunca bir garip oluyorum sanki onlar insan değilde insan üstü gibi geliyor benimde evde geçiyo zamanım nadiren çıkarım dışarı.Arkadaşlar var ama pek çıkmıyoruz benim içinde çok zayıfım diye dalga geçilirdi.Yarı ölü tek yumrukluk falan derlerdi.Şimdi ise salona gidiyorum kilo aldım biraz ama hala çocuk gibi duruyorum.Bende çok sıkıldım ama sanırım bir iş bulmamız lazım özellikle kafe gibi yerler olacak ki etkileşim olsun.Çok düşündüm ama aklıma başks bişey gelmiyor.

 

[tengribizmenemen]

Bunu kafaya takmaya gerek yok ki.Bak bizim eski bir komşu vardı.20 yaşlarında o da.130-140 kg.Ama görsen o da eve girmiyor.Yani hep gözlerin senin üzerinde OLDUĞUNU Düşünme.Rahat ol.Dışarıda bir gün gez falan.Aktif ol yani.

 

[CrazyGuardian]

dert etmeye gerek yok yine oyununu oyna. Ama kendine günlük takvim yap .Hafta Sonları faliyeti mesela spor salonu ve yüzme gibi üyeligin olsun. Bu sayede hem asosyallikden kurtulur ve düzenli hayatın olmaya başlar.

 

[Kdjdvkdvmdf]

21 Yaşındayım ve doğuştan kiloluyum çok küçük yaştan beri kilolu olduğum için hep dışlandım ezildim alay edildim 10 yaşındayken kendimi eve kapattım ve bilgisayar oyunlarına aşırı merak ve ilgi duydum 20 yaşıma kadar yani tam 10 sene sadece evden okula okuldan eve kısacası evden hiç dışarı çıkmadım ne çocukluğumu nede gençliğimi yaşayamadım. Tabi doğal oalrak kilom da hergeçen gün daha da arttı geçen sene tam 170 kilo olduğumu öğrenince hemen biraz kendi yöntemlerimle spor ve diyet yaptım (Bu arada ben çok fazla yemek yemeyen ve abur cubur diye tabir ettiğimiz kola cips çikolata hiç sevmeyen biriyim bunları da çok uzun zamandır yemedim yemiyorum.) 2 haftada 5kg verdim 165 oldum sonra daha sağlıklı kilo vermek gerektiğini düşünüp doktora gittim hemen diyet yazıldı ve o diyete uymaya başladım üzerinden tam 8 ay geçti 8 ayda 30kg verdim şuan 135 kiloyum ve haftanın 6 günü spor salonuna gidip 3 saat spor yapıyorum diyetime de devam ediyorum dolabımı yeniledim tüm kıyafetler bol gelemeye başladı artık son 35kg daha verdiğim zaman hedefime ulaşmış olacağım ama artık sıkıldım ve bunaldım dayanacak gücüm kalmadığını hissediyorum çünkü hala kendimi evde tutuyorum dışarıda rahat rahat gezemiyorum çünkü hala kiloluyum toplum baskısından ve insanların o alaycı ve küçümser bakışlarını görmekten nefret ediyorum şu son 35kg yi bir an önce verip kendimi dışarı atıp normal insanlar gibi kalabalığın arasında kaybolmak istiyorum. Hala evdeyim ve sıkılıyorum her geçen gün daha da bunalıyorum arkadaş çevrem yok daha doğrusu hiç arkadaşım yok insan ilişkileri konusunda çok geride kalmışım okulda birileri bir konu hakkında konuşurken ben sadece bakıyorum o konu hakkında söyleyecek bir sözüm bile yok çünkü 10 yılım sadece 4 duvar arasında PC başında geçti. İnsanlarla konuşacak bir konu bile bulamıyorum çekiniyorum artık herkesden. Hedefime ulaştığım zaman umarım bu durum değişir çünkü kendimi artık çok yalnız hissetmeye başladım çünkü kardeşim bile yok benim tek çocuğum ve babamıda geçen sene kaybettim her geçen gün daha da yalnız kaldığımı hissediyorum. Karanlık bir oda da bir köşede oturmaktan bunaldım artık.

Dostum izmirdeysen mesaj at bana.