Bu Şehirde Yoksun Artık!

[hüzün_]

Sen sesini alıp gidince bu şehre güneş dogmaz oldu..
Yağmurlar toprağa kavuşmak için gün saymadı bir daha..
Kuşlar bu şehrin sokaklarında uçmadı bir daha..
Senin gibi onlarda terketti bu şehri...
Güneşin doğuşunu bekler gibi bekledim,parklar meskenim oldu.
Kedinin bir umudu vardı..Her sabah köşedeki bakkalın ona süt dökeceğinden..
Serçenin umudu vardı,her gün yaslı teyzenin pencere önüne yem koyacağından..
Keşke kedi kadar masum,serçe kadar ürkek olmasaydım da benim de dur demeye cesaretim,gel demeye yüzüm olsaydı
Bu şehirde bir sen vardın bana dair,Bir ses,bir nefes...
Ama asla bir heves değil...
​

Hüzün_lü

 

[hüzün_]

Gidiyorum
Yok kimseden alacağım
Sorgusuz sualsiz terkediyorum bu şehri
Kırgınlıklarımı toplayıp sakladım
Rüzgara emanet bıraktım acıları
Anladım ki öbür yarım yok bu şehirde
Aldırış etmiyorum bak yağmura
Ne kadar ıslatabilir ki artık beni
Sen derken sesim titremiyor
Kalbim ritmini kaybetmiyor
Köşeyi dönünce seni görme ümidi heyecan vermiyor
Bende seni bulamıyorum
Sende ben zaten yokum
Bu şehre güneş doğmuyor
Gülüşün olmadan
Gülmeyi sevmiyorum eskisi kadar
Şehre sensizlik,içime hüzün çöküyor
Karabulutlarla kayboluyor sen/li hayallerim
Günbatımıyla son buluyor yaşam
Yeni bir güne uyanmak için
Bir kez daha kapanıyor gözlerim sen/siz....

hüzün_lü