Bağdatlı çocuk

[by efsane]

Çocuk olmak isterdim
Bağdatta
Öylece göğe bakmak
Yağmalanmış bir gecenin ardından
O titrek yıldıza sığınmak
Ve kapatmak
Sıkı sıkı gözlerimi
Herkesin yaptığı gibi
Gözlerini kapatıp uyumak





Kurşun olmak isterdim Bağdat'ta
Girebilmek için annemin kalbine
En sıcak yer orası benim için
Üşüyorum soğuk gecelerde


Ateş olmak isterdim Bağdat'ta
Isıtırım bir an belki
Dün beni kucaklarken
Annemin üşüyen ellerini




Ses olmak isterdim orada
Bütün geceye nam salmak
Ve annemden bir daha çıkmak
Şimdi annem suskun yanımda

Kan olmak isterdim şimdi
Anneme verirdim kendimi
Beni kaybetmekten ölmesin



Sıcak olmak ve dağıtmak kendimi
Hiçbir çocuk düşünmesin
Annesi öldüğünde kimi özleyeceğini



Derin bir sükût olmak isterdim
Çünkü çok gürültü var burada
Çığlıklarla boyanır binalar
Ve yerle bir eder onları
Kurtarıcı bombalar


Yağmur olmak orda
Islatmak için yaş değmemiş gözleri
Hem ölüleri de yıkamış olurdum
Kuyuların kanlanmış diye üzerleri




Rüzgâr olmak isterdim
Fark etmez nerde olduğu
Ama üşütmezdim
Ben güneşin memleketindenim



Şair olmak isterdim
Kaleme sarılmak
İçim her acıyışında
Zor geliyor silahlara sarılmak
Kardeşlerim ölürken silahların başında





Sözlük olmak isterdim
Diri harflerle gösterirdim
Korkuyu ve özlemi
Görünce öldürmesinler diye
Silerdim diğer kelimelerimi



Bağdat olmak isterdim
Geçmişimle övünmek
Masallarla avunmak
Ve her gece olduğu gibi
Yalanlarla vurulmak​