At çiftliği

Bu konuyu okuyanlar

|Ⓢєччαh|

Müdavim
Katılım
12 Mart 2011
Mesajlar
35,210
Reaksiyon puanı
10,323
Puanları
113
At çiftliği

1605792605210.png


Çiftlikten çiftliğe, yarıştan yarışa koşarak atları terbiye etmeye çalışan gezgin bir at terbiyecisinin genç bir oğlu vardı. Babasının işi nedeniyle çocuğun eğitimi kesintilere uğramıştı. Bir gün öğretmeni, büyüdüğü zaman ne olmak ve yapmak istedikleri konusunda bir kompozisyon yazmasını istedi.

Çocuk bütün gece oturup günün birinde at çiftliğine sahip olmayı hedeflediğini anlatan 7 sayfalık bir kompozisyon yazdı. Hayalini en ince ayrıntılarıyla anlattı. Hatta hayalindeki 200 dönümlük çiftliğin krokisini de çizdi. Binaların, ahırların ve koşu yollarının yerlerini gösterdi. Krokiye, 200 dönümlük arazinin üzerine oturacak 1000 metrekarelik evin ayrıntılı planını da ekledi. Ertesi gün hocasına sunduğu 7 sayfalık ödev, tam kalbinin sesiydi.

İki gün sonra ödevi geri aldı. Kağıdın üzerinde kırmızı kalemle yazılmış kocaman bir “0” ve “Dersten sonra beni gör” uyarısı vardı. Çocuk

– Neden “0” aldım?” diye öğretmenine merakla sordu.

Öğretmeni

– Bu senin yaşında bir çocuk için gerçekçi olmayan bir hayal. Paran yok. Gezginci bir aileden geliyorsun. Kaynağınız yok. At çiftliği kurmak büyük para gerektirir. Önce araziyi satın alman lazım. Damızlık hayvanlar da alman gerekiyor. Bunu başarman imkansız. Eğer ödevini gerçekçi hedefler belirledikten sonra yeniden yazarsan, o zaman notunu yeniden gözden geçiririm.


Çocuk evine döndü ve uzun uzun düşündü. Babasına danıştı.

– Oğlum, bu konuda kararını kendin vermelisin. Bu senin hayatın için oldukça önemli bir seçim!

Çocuk bir hafta kadar düşündükten sonra ödevini hiçbir değişiklik yapmadan geri götürdü.

– Siz verdiğiniz notu değiştirmeyin Ben de hayallerimi…

O öğrenci, bugün 200 dönümlük arazi üzerindeki 1000 metrekarelik çiftlik evinde oturuyor. Yıllar önce yazdığı ödev şöminenin üzerinde çerçevelenmiş olarak asılı. Hikayenin en can alıcı yanı şu: Aynı öğretmen, geçen yaz 30 öğrencisini bu çiftliğe kamp kurmaya getirdi. Çiftlikten ayrılırken eski öğrencisine;

– Bak, sana simdi söyleyebilirim. Ben senin öğretmeninken, hayal hırsızıydım. O yıllarda öğrencilerimden pek çok hayal çaldım. Allah’ tan ki, sen, hayalinden vazgeçmeyecek kadar inatçıydın.

Hayat akarken eğitimin bize öncelikle hayal kurmayı öğretmesi, hayallerimizin peşinden gitmemiz için de bilgi vermesi ve beceriler kazandırması beklenir. Yoksa ne anlamı olurdu ki eğitimin…
 

|Ⓢєччαh|

Müdavim
Katılım
12 Mart 2011
Mesajlar
35,210
Reaksiyon puanı
10,323
Puanları
113

Nixc0r

Forumgezer
Emektar
Katılım
24 Şubat 2020
Mesajlar
5,961
Çözümler
12
Reaksiyon puanı
15,313
Puanları
113
Yaş
17
8. sınıf türkçe kitabımızda aynı hikaye var gerçekten çok iyi bir hikaye
 

crow88

Müdavim
Katılım
1 Aralık 2010
Mesajlar
6,256
Reaksiyon puanı
3,062
Puanları
113
hala bunlardan dolu hocam,meşhurdur bu sözleri
-boş ver ya
-sen yapamazsın
-oğlum malmısın sen bırak bu boş hayalleri
-mala bak karnı aç,oturmuş neler düşünüyor
-ıhh sende bu becerisizlik varken
-oğlum boş boş düşünme,senden hiçbişi olmaz

uzar gider bunlar,bu tip modeller (İNSANLAR) hayalleri bozarlar,moralleri yıkarlar,insanın şevkini öldürürler.
sorsan kendilerine ,her haltı bilirler,ama anlamazlar soruncada mal mal bakarlar.
 

|Ⓢєччαh|

Müdavim
Katılım
12 Mart 2011
Mesajlar
35,210
Reaksiyon puanı
10,323
Puanları
113
hala bunlardan dolu hocam,meşhurdur bu sözleri
-boş ver ya
-sen yapamazsın
-oğlum malmısın sen bırak bu boş hayalleri
-mala bak karnı aç,oturmuş neler düşünüyor
-ıhh sende bu becerisizlik varken
-oğlum boş boş düşünme,senden hiçbişi olmaz

uzar gider bunlar,bu tip modeller (İNSANLAR) hayalleri bozarlar,moralleri yıkarlar,insanın şevkini öldürürler.
sorsan kendilerine ,her haltı bilirler,ama anlamazlar soruncada mal mal bakarlar.
Evet kıymetli abim, çok doğru dersiniz. Geçmişte eskilerden tevarüs ettiğimiz irfanımız vardı, o inkitaa uğrayınca yeni neslin kültür dünyasını domine edecek yeni bir paradigma da ortaya koyamayınca karanlıkta kendi yolunu bulmaya çalıştılar. Bu hengâmede yanıbaşlarında 'batı'lın değerlerini buldular ve çamura da böylece saplanmış oldular vesselam! :)
 
Katılım
30 Kasım 2020
Mesajlar
665
Reaksiyon puanı
646
Puanları
93
Yaş
26
At çiftliği

Ekli dosyayı görüntüle 124791

Çiftlikten çiftliğe, yarıştan yarışa koşarak atları terbiye etmeye çalışan gezgin bir at terbiyecisinin genç bir oğlu vardı. Babasının işi nedeniyle çocuğun eğitimi kesintilere uğramıştı. Bir gün öğretmeni, büyüdüğü zaman ne olmak ve yapmak istedikleri konusunda bir kompozisyon yazmasını istedi.

Çocuk bütün gece oturup günün birinde at çiftliğine sahip olmayı hedeflediğini anlatan 7 sayfalık bir kompozisyon yazdı. Hayalini en ince ayrıntılarıyla anlattı. Hatta hayalindeki 200 dönümlük çiftliğin krokisini de çizdi. Binaların, ahırların ve koşu yollarının yerlerini gösterdi. Krokiye, 200 dönümlük arazinin üzerine oturacak 1000 metrekarelik evin ayrıntılı planını da ekledi. Ertesi gün hocasına sunduğu 7 sayfalık ödev, tam kalbinin sesiydi.

İki gün sonra ödevi geri aldı. Kağıdın üzerinde kırmızı kalemle yazılmış kocaman bir “0” ve “Dersten sonra beni gör” uyarısı vardı. Çocuk

– Neden “0” aldım?” diye öğretmenine merakla sordu.

Öğretmeni

– Bu senin yaşında bir çocuk için gerçekçi olmayan bir hayal. Paran yok. Gezginci bir aileden geliyorsun. Kaynağınız yok. At çiftliği kurmak büyük para gerektirir. Önce araziyi satın alman lazım. Damızlık hayvanlar da alman gerekiyor. Bunu başarman imkansız. Eğer ödevini gerçekçi hedefler belirledikten sonra yeniden yazarsan, o zaman notunu yeniden gözden geçiririm.


Çocuk evine döndü ve uzun uzun düşündü. Babasına danıştı.

– Oğlum, bu konuda kararını kendin vermelisin. Bu senin hayatın için oldukça önemli bir seçim!

Çocuk bir hafta kadar düşündükten sonra ödevini hiçbir değişiklik yapmadan geri götürdü.

– Siz verdiğiniz notu değiştirmeyin Ben de hayallerimi…

O öğrenci, bugün 200 dönümlük arazi üzerindeki 1000 metrekarelik çiftlik evinde oturuyor. Yıllar önce yazdığı ödev şöminenin üzerinde çerçevelenmiş olarak asılı. Hikayenin en can alıcı yanı şu: Aynı öğretmen, geçen yaz 30 öğrencisini bu çiftliğe kamp kurmaya getirdi. Çiftlikten ayrılırken eski öğrencisine;

– Bak, sana simdi söyleyebilirim. Ben senin öğretmeninken, hayal hırsızıydım. O yıllarda öğrencilerimden pek çok hayal çaldım. Allah’ tan ki, sen, hayalinden vazgeçmeyecek kadar inatçıydın.

Hayat akarken eğitimin bize öncelikle hayal kurmayı öğretmesi, hayallerimizin peşinden gitmemiz için de bilgi vermesi ve beceriler kazandırması beklenir. Yoksa ne anlamı olurdu ki eğitimin…
hikaye çok tanıdık geliyor ama acaba nerden duymuş olabilirim ki
 

Son mesajlar

Üst