Anneler Mutlu Değilse Kimse Mutlu Değil

[Dora]

Annemin yüzü hep asık, saçları dolaşık ve uykusuz.. Ve sürekli evin içinde geziniyor.
Sağdakini sola, soldakini sağa..

Omuzu ile kulağının arasında sıkıştırdığı telefonda sürekli birileri ile konuşuyor.
"Anne bir baksana, acıktım!"
"Bir dur kızım, bir sus bir!"
Sadece üç dakikada haşlanan makarnayı önüme koyuyor ve;
- Al ye!
+ Anne bak olmuş mu resmim?
- Hmm iyi..

Hiç sırtımı sabunlamıyor artık. Dün çok ağladım, anlamadı bile.

Keyifliyken de sormuyor neden diye.. Sadece salondan sesleniyor bana;
- Odanı topla!
- Şunu getir, bunu götür!
+ Anne moralim çok bozuk, sınavım kötü geçti. / diyorum..
- Çalışsaydın!
+ Anne dizine yatayım mı?
- Şimdi işim var sonra yatarız...
+ Anne benim çok karnım ağrıyor.
- Üşütmüşsündür, kalın giyin. Ne yapayım?

Önce hep annemi suçladım. Ama anne olunca anladım, annem mutsuzdu...
Annem de babamdan ilgi bekliyordu ama ondan göremiyordu.
Ailesinden ilgi bekliyordu ama göremiyordu. Aynada bile kendisini göremeyen annem beni de göremirodu.

Anneler mutlu değilse gölgesi bile olmazmış gerçekten.
Anneleri mutlu eden bir toplum tüm geneli ile mutludur.


Zira mutlu anne, mutu koca, mutlu çocuk...

Asalet Salgınoğlu

 

[Redlonmas]

Elinize sağlık.

 

[Y.Emre41]

Mutlu olmak, fedakarlık ile olur ancak. Herkes, kendine düşen fedakarlıkları yapmazsa mutlu olmak zorlaşır. Annelik, ailenin elbette en önemli rolüdür. Yükü ağırdır. Sevilmelidir, sevildiğini hissetmelidir...