Ottomanzo
Doçent
- Katılım
- 25 Temmuz 2008
- Mesajlar
- 746
- Reaksiyon puanı
- 7
- Puanları
- 0
Münevver'in katil zanlısı Cem, aylar süren aramaların sonunda tutuklandı. Biraz amerikanlaştık sanki biz de bu arada. Evet evet, biraz öyle oldu.
Hiçbir cinayet bu kadar popüler hale gelmemiş, bu kadar çok konuşulmamıştı. Birinci sayfaların tamamı, haber bültenlerinin yarısı tek cinayete ayrılmamıştı.
Öldürülen kızın ailesine bir tebrik kartı göndermeli. Mücadelenin sonunda hedefe ulaştıkları için.
* * *
Sahi, eskiden tebrik kartları vardı. Bayramlarda postane civarında ve kitap kırtasiye dükkânlarında satılan şık baskılı tebrik kartlarından, göndereceğimiz kişiye göre özenle seçer, yazıp zarfa koyar ve pullayıp gönderirdik.
Cep telefonları ve bilgisayar yaygınlaşınca kartlar silindi, gitti.
Neredeyse tamamen kayboldu.
Hangi arada oldu, birden bire mi, yavaş yavaş mı, onun bile farkına varmadık.
* * *
Şimdi bir 'esemes' atıyor arkadaş...
Yahut 'imeyil' gönderiyor, tamam oluyor.
(Bu fırsatı bulmuşken belirteyim, 'esemes' göndermek modernlik sayılıyor da, 'semese' göndermek, köylülük. Aman karıştırmayın.)
* * *
Bayramda seyranda, pek çok mesaj, otomatiğe bağlanmış şekilde, elektronik bir kanalla bize ulaşınca, hepsini okumak bile gereksiz hale dönüşüyor.
Kimileri de konserve mesaj.
Eskiden “Kız tavlama sanatı” gibi değerli kitaplar yazan adamlar, şimdilerde aynı hizmet aşkıyla “Mesaj yazma sanatı” türünden eserler mi vermektedirler, bilemiyoruz.
Birbirine benzeyen, edebiyat yapan mesajlar, ancak keyiflenmek için okunabilir.
* * *
Fakat bazen öyle hoş yerlerden öyle şık mesajlar gelir ki okumadan geçemezsiniz.
Mesela, “Çocuk Vakfı” yazan bir mesajı görünce, tebessümle açmak gerekir.
“Değerli Çocuk Dostları,
Ramazan Bayramı'nda öksüzleri ve yetimleri, evinizin en yakınındaki yoksulları, yuva ve yetiştirme yurtlarındaki çocuk ve gençlerimizi, huzurevlerindeki yaşlılarımızı, ihmal ve istismara maruz kalmış her yaştan insan'ı, engellileri ve kimsesizleri, çocuk ıslahevi ve tutukevlerindeki çocuklarımızı, Türkiye'de bulunan mültecileri ziyaret ederek, Ramazan Bayramı sevincini çoğaltalım.
Gönlünüzce ve çocuk safiyetiyle bir bayram yaşamanız dilekleriyle Ramazan Bayramı'nızı tebrik ederiz.
Esenlikle ve saygılarımızla”
* * *
Altında ise Yönetim Kurulu üyelerinin isimleri Ahmet Akçakaya, Prof. Dr. Ahmet Emre Bilgili, Prof. Dr. Aydın Gülan, Prof. Dr. Bülent Zülfikar ve Mustafa Ruhi Şirin.
Sevinmez mi insan böyle bir mesaj aldığı zaman?
* * *
Çocuk Vakfı'nın bayram kutlamasındaki öğütlere uyarak ıslahevi ve tutukevi gibi yerlere gidecek olanlar, artık şu 'bizim' olan Cem'le de bayramlaşmayı ihmal etmesinler.
* * *
Gazetelerde “Ailesinin acıları dindi” şeklinde haberlere rastladık da düşündük... Nasıl?
Kız gitmiş elden. Katil zanlısı yakalandı diye acı diner mi?
http://yenisafak.com.tr/Yazarlar/Default.aspx?t=19.09.2009&y=MehmetSeker
Hiçbir cinayet bu kadar popüler hale gelmemiş, bu kadar çok konuşulmamıştı. Birinci sayfaların tamamı, haber bültenlerinin yarısı tek cinayete ayrılmamıştı.
Öldürülen kızın ailesine bir tebrik kartı göndermeli. Mücadelenin sonunda hedefe ulaştıkları için.
* * *
Sahi, eskiden tebrik kartları vardı. Bayramlarda postane civarında ve kitap kırtasiye dükkânlarında satılan şık baskılı tebrik kartlarından, göndereceğimiz kişiye göre özenle seçer, yazıp zarfa koyar ve pullayıp gönderirdik.
Cep telefonları ve bilgisayar yaygınlaşınca kartlar silindi, gitti.
Neredeyse tamamen kayboldu.
Hangi arada oldu, birden bire mi, yavaş yavaş mı, onun bile farkına varmadık.
* * *
Şimdi bir 'esemes' atıyor arkadaş...
Yahut 'imeyil' gönderiyor, tamam oluyor.
(Bu fırsatı bulmuşken belirteyim, 'esemes' göndermek modernlik sayılıyor da, 'semese' göndermek, köylülük. Aman karıştırmayın.)
* * *
Bayramda seyranda, pek çok mesaj, otomatiğe bağlanmış şekilde, elektronik bir kanalla bize ulaşınca, hepsini okumak bile gereksiz hale dönüşüyor.
Kimileri de konserve mesaj.
Eskiden “Kız tavlama sanatı” gibi değerli kitaplar yazan adamlar, şimdilerde aynı hizmet aşkıyla “Mesaj yazma sanatı” türünden eserler mi vermektedirler, bilemiyoruz.
Birbirine benzeyen, edebiyat yapan mesajlar, ancak keyiflenmek için okunabilir.
* * *
Fakat bazen öyle hoş yerlerden öyle şık mesajlar gelir ki okumadan geçemezsiniz.
Mesela, “Çocuk Vakfı” yazan bir mesajı görünce, tebessümle açmak gerekir.
“Değerli Çocuk Dostları,
Ramazan Bayramı'nda öksüzleri ve yetimleri, evinizin en yakınındaki yoksulları, yuva ve yetiştirme yurtlarındaki çocuk ve gençlerimizi, huzurevlerindeki yaşlılarımızı, ihmal ve istismara maruz kalmış her yaştan insan'ı, engellileri ve kimsesizleri, çocuk ıslahevi ve tutukevlerindeki çocuklarımızı, Türkiye'de bulunan mültecileri ziyaret ederek, Ramazan Bayramı sevincini çoğaltalım.
Gönlünüzce ve çocuk safiyetiyle bir bayram yaşamanız dilekleriyle Ramazan Bayramı'nızı tebrik ederiz.
Esenlikle ve saygılarımızla”
* * *
Altında ise Yönetim Kurulu üyelerinin isimleri Ahmet Akçakaya, Prof. Dr. Ahmet Emre Bilgili, Prof. Dr. Aydın Gülan, Prof. Dr. Bülent Zülfikar ve Mustafa Ruhi Şirin.
Sevinmez mi insan böyle bir mesaj aldığı zaman?
* * *
Çocuk Vakfı'nın bayram kutlamasındaki öğütlere uyarak ıslahevi ve tutukevi gibi yerlere gidecek olanlar, artık şu 'bizim' olan Cem'le de bayramlaşmayı ihmal etmesinler.
* * *
Gazetelerde “Ailesinin acıları dindi” şeklinde haberlere rastladık da düşündük... Nasıl?
Kız gitmiş elden. Katil zanlısı yakalandı diye acı diner mi?
http://yenisafak.com.tr/Yazarlar/Default.aspx?t=19.09.2009&y=MehmetSeker
