PREFERABLE
Asistan
- Katılım
- 8 Ekim 2010
- Mesajlar
- 164
- Reaksiyon puanı
- 1
- Puanları
- 0
7 KURŞUNLA İSTİKLAL MARŞI....
Güneydoğunun küçük bir ilçesinde görev yapan
hakim, ilçe dışındaki lojmanından görünen karakolun
bir gecesini söyle anlatır:
Lojmanımızın balkonundan o karakol görünürdü.
Yaklasık bir aydir her istihbarat kaynagindan
karakolun basilacagi haberi geliyordu. Üstelik
baskinin simdiye kadar yapilanlardan çok daha büyük
olacagi söyleniyordu.Yakin birliklerden timler getirildi,
karakolun etrafina mayinlar dösendi, agir silahlarla
takviyeler yapildi ve baskin beklenmeye baslandi.
'En son gelen istihbaratta baskinin saati ve baskina
katilacak terörist sayisi bile veriliyordu. 22:10,.
Karakol o gün basilmadi.'Bir gün sonra, bildirilen
saatte cehennem basladi. Balkonumuzdan izledigim dehset
dolu manzarada,daire haline gelmis teröristlerin,
dairenin ortasina, gecenin karanliginda atesleri
parildayan silahlari ateslediklerini görüyordum.
Karakolun, havan ve roket mermilerinin patladigi yerde
oldugunu biliyorduk.Tam anlamiyla çember içine almislardi.
Lojmandan ayrilip dogruca jandarmanin binasina gittik.
Karakolun merkezi, telsizle,sürekli timlerden durumlarini
bildirmelerini istiyor; dis emniyette bulunan
timler de bu çagrilara cevap veriyor, havan ve uçaksavar
atesi istedikleri yerleri de tarif ediyorlardi.
Bir süre sonra telsiz konusmalari, timlerden birinin
üzerine yogunlasti.Timden bir türlü cevap alinamiyordu.
Üst üste,defalarca çagri yapiliyor ancak bir türlü timle
irtibata geçilemiyordu.konusmalari takip eden askerler
timden ümitlerini kesmislerdi. Ama bir yandan da çagrilar
devam ediyordu. Bir saat kadar sonra, telsizden bitkin bir!
ses duyuldu: Yaralilarim var, yaralilarimi alin.' Tüylerimiz
diken diken olmustu. Hemen cevap verildi. 'Tamam Suat 3, sakin
olun, az sonra birlik çikacak. 'Ilk yarali haberi, bu saatlerdir
aranan timden gelmisti. Tim komutani konusurken arkadan silah
sesleri duyuluyordu.
Herkes bu sözler üzerine yorum yapiyordu. Telsizin basindaki tim
komutanlarindan biri, bu timde sehit oldugundan emindi.Merkezden
tekrar çagri yapildi. 'Suat 3 , irtibati kesme. Sakin
olun!' Cevapta bir degişiklik olmadi :
Yaralilarim var. Kan kaybediyorlar. Yaralilarimi
alin!' 'Ve tam bir buçuk saat, beser dakika arayla Suat 3 kodlu
timle muhabere aynen bu sözlerle sürdü : 'Yaralilarimi alin' ,
Sakin olun, geliyoruz. Hepimiz o time kimsenin yardima gidemeyecegini
çok iyi biliyorduk.Karakola düsen mermi sayisinda azalma olmuyor, aksine,
takviye alan teröristler baskinin siddetini gittikçe arttiriyorlardi.
Kimsenin, degil karakolun disina çikmak, mevzi degistirebilecek
firsati dahi olmadigi apaçikti. 'Bir sür! e sonra, Suat 3'ün
telsizinden hirs dolu kelimelerini isittik:
Hemen gelip yaralilarimi almazsaniz, karakola dönüp
bölügü tarayacagim. 'Hepimiz sok olmustuk. Hemen tabur
komutani devreyegirdi. Hemen hemen Ayni sözcüklerle tim komutanina sakin
olma çagrisi yapti. Ama ise yaramiyordu. Tim komutani 'Yaralilarimi
alin!' disinda baska bir sey demiyordu. Tabur komutaninin da telsizi
birakmasiyla, bir saat kadar daha tim komutanindan ses çikmadi. Birer
dakika arayla yapilan yogun çagrilara cevap vermedi. Hepimiz tim
komutaninin da sehit oldugunu düsünüyorduk.
Içim burkuluyor, basim dönüyor, tanik oldugum bu anlardan nefret
ediyordum.Telsizin basina tim komutaninin okuldan devre arkadasi
geldi. Son bir ümitle eline mi***fonu alip, cevap beklemeden, telsizin
kodlarini da kullanmadan, konusmaya basladi: 'Devrem ben Hüseyin.
Geçmis olsun devrem.Biraz daha dayan olur mu? Bak destek timleri yola çikti.
Sana dogru geliyorlar. Devrem aman pes etme olur mu?'
Telsizin mandalini birakip beklemeye basladi. Hepimiz
Motorola marka,duvara monteli telsiz cihazinin hoparlör kismina
gözlerimizi dikmis bekliyorduk. Ve konustu : 'Devrem, bölük
komutani nerde?' Hepimiz derin bir 'Oh!' çektik. Telsizden,
Izinde devrem' yaniti verildi. Suat 3 , artik tükenen bir sesle konusmayi
sürdürdü: 'Ne olur yaralilarimi alin. Bende yaraliyim. 'O ana kadar
kendisinin de yarali oldugunu söylememisti.
Hepimiz donup kalmistik. Telsizin basindaki devre arkadasi
da bu sözü üzerine mikrofonu firlatti ve odadan çikti. Ben
kapinin hemen esiginde ayakta duruyor,duyduklarim ve gördüklerimle bir
tarihe taniklik ettigimi düsünüyordum. 'Ben de yaraliyim' dan sonra yine
ses kesildi. Sabaha kadar hiç konusmadi Yüzlerce kez yapilan çagrilara cevap
vermedi.
Artik onun sehit olduguna ben de inanmistim. 'Gün agarirken hepimiz
yorgun düsmüs, telsizden yapilan 'Suat 3, Konusan Suat, Cevap ver!'
çagrisindan bikmis halde bir kösede yigilmisken,birden telsizin mandalina
basildigini fark ettik.Telsizden silah sesleri geliyordu. Ve on on bes
saniye sonra hayatim boyunca unutamayacagim bir Istiklal Marsi dinlemeye basladim.
Mandala sürekli basildigi için bütün telsizlerin konusma imkani
durmustu. 'Çatismanin altinda yarali bir tim komutaninin, makamiyla söyledigi
Istiklal Marsi'ni dinliyordum. Gözlerim dolmustu. O ana kadar
duydugum en güzel Istiklal Marsi'ydi.
Birinci dörtlügü bitirdi. Ikinci dörtlükte sesi çatallasti. Kelimeler
uzadi. Ama marsi söylemeyi birakmadi. Bozuk bir ses tonuyla, kendini
zorlayarak okumaya devam etti. Marsi bitirdiginde, ben de bitmistim.
Hemen orayi terk ettim.'Bir daha onun sesini hiç duymadim.
Toplam 22 sehidin verildigi o baskin gecesinde, vücuduna saplanmis 7
merminin acisiyla söyledigi Istiklal Marsi'ni ruhuma isleten tim
komutaninin ölmedigine ise hala inanamiyorum. 'Hakimin anilari burada
sona eriyor. Iste benim Türk subayindan an! ladigim budur.
Vücudunda yedi mermi oldugu halde makamı ile istikl al Marsı
söyleyen adamdır.
Okuyun Arkadaşlar ve bu VATAN için kanlarını akıtan
Kahramanlarımızla övünün, gururlanın.. .
alıntı (illegal)
Güneydoğunun küçük bir ilçesinde görev yapan
hakim, ilçe dışındaki lojmanından görünen karakolun
bir gecesini söyle anlatır:
Lojmanımızın balkonundan o karakol görünürdü.
Yaklasık bir aydir her istihbarat kaynagindan
karakolun basilacagi haberi geliyordu. Üstelik
baskinin simdiye kadar yapilanlardan çok daha büyük
olacagi söyleniyordu.Yakin birliklerden timler getirildi,
karakolun etrafina mayinlar dösendi, agir silahlarla
takviyeler yapildi ve baskin beklenmeye baslandi.
'En son gelen istihbaratta baskinin saati ve baskina
katilacak terörist sayisi bile veriliyordu. 22:10,.
Karakol o gün basilmadi.'Bir gün sonra, bildirilen
saatte cehennem basladi. Balkonumuzdan izledigim dehset
dolu manzarada,daire haline gelmis teröristlerin,
dairenin ortasina, gecenin karanliginda atesleri
parildayan silahlari ateslediklerini görüyordum.
Karakolun, havan ve roket mermilerinin patladigi yerde
oldugunu biliyorduk.Tam anlamiyla çember içine almislardi.
Lojmandan ayrilip dogruca jandarmanin binasina gittik.
Karakolun merkezi, telsizle,sürekli timlerden durumlarini
bildirmelerini istiyor; dis emniyette bulunan
timler de bu çagrilara cevap veriyor, havan ve uçaksavar
atesi istedikleri yerleri de tarif ediyorlardi.
Bir süre sonra telsiz konusmalari, timlerden birinin
üzerine yogunlasti.Timden bir türlü cevap alinamiyordu.
Üst üste,defalarca çagri yapiliyor ancak bir türlü timle
irtibata geçilemiyordu.konusmalari takip eden askerler
timden ümitlerini kesmislerdi. Ama bir yandan da çagrilar
devam ediyordu. Bir saat kadar sonra, telsizden bitkin bir!
ses duyuldu: Yaralilarim var, yaralilarimi alin.' Tüylerimiz
diken diken olmustu. Hemen cevap verildi. 'Tamam Suat 3, sakin
olun, az sonra birlik çikacak. 'Ilk yarali haberi, bu saatlerdir
aranan timden gelmisti. Tim komutani konusurken arkadan silah
sesleri duyuluyordu.
Herkes bu sözler üzerine yorum yapiyordu. Telsizin basindaki tim
komutanlarindan biri, bu timde sehit oldugundan emindi.Merkezden
tekrar çagri yapildi. 'Suat 3 , irtibati kesme. Sakin
olun!' Cevapta bir degişiklik olmadi :
Yaralilarim var. Kan kaybediyorlar. Yaralilarimi
alin!' 'Ve tam bir buçuk saat, beser dakika arayla Suat 3 kodlu
timle muhabere aynen bu sözlerle sürdü : 'Yaralilarimi alin' ,
Sakin olun, geliyoruz. Hepimiz o time kimsenin yardima gidemeyecegini
çok iyi biliyorduk.Karakola düsen mermi sayisinda azalma olmuyor, aksine,
takviye alan teröristler baskinin siddetini gittikçe arttiriyorlardi.
Kimsenin, degil karakolun disina çikmak, mevzi degistirebilecek
firsati dahi olmadigi apaçikti. 'Bir sür! e sonra, Suat 3'ün
telsizinden hirs dolu kelimelerini isittik:
Hemen gelip yaralilarimi almazsaniz, karakola dönüp
bölügü tarayacagim. 'Hepimiz sok olmustuk. Hemen tabur
komutani devreyegirdi. Hemen hemen Ayni sözcüklerle tim komutanina sakin
olma çagrisi yapti. Ama ise yaramiyordu. Tim komutani 'Yaralilarimi
alin!' disinda baska bir sey demiyordu. Tabur komutaninin da telsizi
birakmasiyla, bir saat kadar daha tim komutanindan ses çikmadi. Birer
dakika arayla yapilan yogun çagrilara cevap vermedi. Hepimiz tim
komutaninin da sehit oldugunu düsünüyorduk.
Içim burkuluyor, basim dönüyor, tanik oldugum bu anlardan nefret
ediyordum.Telsizin basina tim komutaninin okuldan devre arkadasi
geldi. Son bir ümitle eline mi***fonu alip, cevap beklemeden, telsizin
kodlarini da kullanmadan, konusmaya basladi: 'Devrem ben Hüseyin.
Geçmis olsun devrem.Biraz daha dayan olur mu? Bak destek timleri yola çikti.
Sana dogru geliyorlar. Devrem aman pes etme olur mu?'
Telsizin mandalini birakip beklemeye basladi. Hepimiz
Motorola marka,duvara monteli telsiz cihazinin hoparlör kismina
gözlerimizi dikmis bekliyorduk. Ve konustu : 'Devrem, bölük
komutani nerde?' Hepimiz derin bir 'Oh!' çektik. Telsizden,
Izinde devrem' yaniti verildi. Suat 3 , artik tükenen bir sesle konusmayi
sürdürdü: 'Ne olur yaralilarimi alin. Bende yaraliyim. 'O ana kadar
kendisinin de yarali oldugunu söylememisti.
Hepimiz donup kalmistik. Telsizin basindaki devre arkadasi
da bu sözü üzerine mikrofonu firlatti ve odadan çikti. Ben
kapinin hemen esiginde ayakta duruyor,duyduklarim ve gördüklerimle bir
tarihe taniklik ettigimi düsünüyordum. 'Ben de yaraliyim' dan sonra yine
ses kesildi. Sabaha kadar hiç konusmadi Yüzlerce kez yapilan çagrilara cevap
vermedi.
Artik onun sehit olduguna ben de inanmistim. 'Gün agarirken hepimiz
yorgun düsmüs, telsizden yapilan 'Suat 3, Konusan Suat, Cevap ver!'
çagrisindan bikmis halde bir kösede yigilmisken,birden telsizin mandalina
basildigini fark ettik.Telsizden silah sesleri geliyordu. Ve on on bes
saniye sonra hayatim boyunca unutamayacagim bir Istiklal Marsi dinlemeye basladim.
Mandala sürekli basildigi için bütün telsizlerin konusma imkani
durmustu. 'Çatismanin altinda yarali bir tim komutaninin, makamiyla söyledigi
Istiklal Marsi'ni dinliyordum. Gözlerim dolmustu. O ana kadar
duydugum en güzel Istiklal Marsi'ydi.
Birinci dörtlügü bitirdi. Ikinci dörtlükte sesi çatallasti. Kelimeler
uzadi. Ama marsi söylemeyi birakmadi. Bozuk bir ses tonuyla, kendini
zorlayarak okumaya devam etti. Marsi bitirdiginde, ben de bitmistim.
Hemen orayi terk ettim.'Bir daha onun sesini hiç duymadim.
Toplam 22 sehidin verildigi o baskin gecesinde, vücuduna saplanmis 7
merminin acisiyla söyledigi Istiklal Marsi'ni ruhuma isleten tim
komutaninin ölmedigine ise hala inanamiyorum. 'Hakimin anilari burada
sona eriyor. Iste benim Türk subayindan an! ladigim budur.
Vücudunda yedi mermi oldugu halde makamı ile istikl al Marsı
söyleyen adamdır.
Okuyun Arkadaşlar ve bu VATAN için kanlarını akıtan
Kahramanlarımızla övünün, gururlanın.. .
alıntı (illegal)
