yıldıztozu17
Öğrenci
- Katılım
- 26 Mart 2018
- Mesajlar
- 26
- Reaksiyon puanı
- 3
- Puanları
- 3
- Yaş
- 26
Şimdi ''dikkat çekmek istiyor,ergen'' gibi şeyler yazanlar olacaktır ama olsun.
Geçen hafta buraya fikir almak için intiharla ilgili bir konu açmıştım.18 yaşındayım,aşırı asosyalim.Bu zamana dek çocuk aklımla yaşıtlarımdan sıyrılıp kendimi yalnızlığa ittim.İnsanlardan kendimi soyutladım şu 2 yıl öncesine kadar.2 yıl önce tam her şeyin farkına varıp ''yapayalnız kaldım her şey boktan gidiyor lan'' dediğim zaman ne kadar geç olduğunu anladım. 18ime kadar adam akıllı dost edinemedim gerçek hayatta.Son 4-5 yılım sanal arkadaşlıklarla,sanalda takılarak geçti.Gerçek hayatta sosyalleşmeyi önemsemedim açıkçası.Bu yaştan sonra bu durumun düzelmeyecek biliyorum.Son zamanlarda da hayatımı hiçbir kayda değer anım olmadan geçirdiğim fikri bir kurt gibi düştü aklıma,aklımı kemirmeye başladı.Yılların bomboş,önemli bir şeyler yapamadan geçmesi beni hayatımın boş olduğuna inandırdı.
Bundan 2 ay önce sanaldan bir sevgili edindim kendime,sık sık kavga edip,küsüp barışarak 2 ay sürdürdük.Kavgalarımızı,tatsız anlarımızı çıkarttığımızda bana çok güzel zamanlar yaşattı.Bu zamana kadar gerçek anlamda bir ilişkim olmadığı için ilk kez biri tarafından sevilmek güzeldi,bana kendimi iyi hissettirdi.Fakat yürümedi ve buluşma planları yaparken ayrıldık.En zor zamanımda karşıma çıkıp beni mutlu eden kızı kaybetmek benim için bardaktan taşan son damla oldu.Belki de biraz olsun sosyal,arkadaşlı biri olsaydım ilişkiyi daha uzun sürdürebilirdim,en azından muhabbetim sağlam olurdu ve kızı kendime bağlardım zannediyorum.Fakat bir şeyler yolunda gitmediğinde başka şeyler de yolunda gitmiyor.
Son 1 yıl içinde kendimi genel kültür yönünden her zaman geliştirmeye çalıştım.Kültür,tarih,sanat,felsefe gibi bir çok konuda gelişmiş biri olursam etrafımda insanların olacağını,daha kaliteli bir insan olup bir yerlere gelebileceğimi düşündüm vb. Sonradan yanıldığımın farkına vardım,kültürlü bir insan olmanın sosyal hayatıma çok az katkısı olunca kendimi kültür yönünden geliştirmeyi de bıraktım.Son 3 ayda amaçsız ve boş şekilde,zaman zaman internette,oynadığım habbo çakması arkadaşlık oyununu oynayarak,müzik dinleyerek geçirdim.Zamanında sanalda da güzel dostluklar kurdum fakat sanal olduğu için hepsi gelip geçiciydi ve birçoğu bıraktı.Sanal arkadaşlıklarım hiçbir zaman gerçek arkadaşlığın yerini tutmadı.
Bu dediklerimi yaparak 3 ayımı geçirdim,son demlerimde herşeyden vazgeçtim.İdeallarimi,hedeflerimi,milliyetçiliği bıraktım.Asosyal olarak istediğim bölüm hedefini tuttursam bile asla avukatlıkta iyi iş bulamam,iyi para kazanamam.Bu zamana kadar ot gibi yaşayıp hiçbir şeyi tecrübe edinmedim,dışarıya pek fazla çıkmadım.Başka bir bölüm kazanıp,ortalama veya vasat bir maaş alıp,hayatımı başımı göğsüne koyabileceğim bir kadın,dertleşeceğim bir arkadaş olmadan geçirmek istemiyorum.Tamamen dibi görüp hayata nefret kusmadan yaşamıma son veriyorum.Geleceğimin eksileri artılarından daha fazla zannediyorum.Önceki konumda belirttiğim gibi bir dine inanmıyorum,emin olduğum tek şey varsa o da ahiret diye bir şeyin olmadığı.(Varsa da hepimiz için epey kötü olur.).
Aileme arkadaşlarımla gezmeye çıkıyorum bahanesiyle sabah evden bir not bırakarak ayrılacağım.O notta kendilerini suçlu hissetmemelerini söyledim,umarım buna rağmen kendilerini suçlamazlar. Vodka ile kafam hafif güzelken bir tabancayla işi bitirebileceğime inanıyorum.Umarım bir aksilik çıkmaz..
Umarım hepiniz hayatta mutlu olursunuz.Kendinize iyi bakın..
Geçen hafta buraya fikir almak için intiharla ilgili bir konu açmıştım.18 yaşındayım,aşırı asosyalim.Bu zamana dek çocuk aklımla yaşıtlarımdan sıyrılıp kendimi yalnızlığa ittim.İnsanlardan kendimi soyutladım şu 2 yıl öncesine kadar.2 yıl önce tam her şeyin farkına varıp ''yapayalnız kaldım her şey boktan gidiyor lan'' dediğim zaman ne kadar geç olduğunu anladım. 18ime kadar adam akıllı dost edinemedim gerçek hayatta.Son 4-5 yılım sanal arkadaşlıklarla,sanalda takılarak geçti.Gerçek hayatta sosyalleşmeyi önemsemedim açıkçası.Bu yaştan sonra bu durumun düzelmeyecek biliyorum.Son zamanlarda da hayatımı hiçbir kayda değer anım olmadan geçirdiğim fikri bir kurt gibi düştü aklıma,aklımı kemirmeye başladı.Yılların bomboş,önemli bir şeyler yapamadan geçmesi beni hayatımın boş olduğuna inandırdı.
Bundan 2 ay önce sanaldan bir sevgili edindim kendime,sık sık kavga edip,küsüp barışarak 2 ay sürdürdük.Kavgalarımızı,tatsız anlarımızı çıkarttığımızda bana çok güzel zamanlar yaşattı.Bu zamana kadar gerçek anlamda bir ilişkim olmadığı için ilk kez biri tarafından sevilmek güzeldi,bana kendimi iyi hissettirdi.Fakat yürümedi ve buluşma planları yaparken ayrıldık.En zor zamanımda karşıma çıkıp beni mutlu eden kızı kaybetmek benim için bardaktan taşan son damla oldu.Belki de biraz olsun sosyal,arkadaşlı biri olsaydım ilişkiyi daha uzun sürdürebilirdim,en azından muhabbetim sağlam olurdu ve kızı kendime bağlardım zannediyorum.Fakat bir şeyler yolunda gitmediğinde başka şeyler de yolunda gitmiyor.
Son 1 yıl içinde kendimi genel kültür yönünden her zaman geliştirmeye çalıştım.Kültür,tarih,sanat,felsefe gibi bir çok konuda gelişmiş biri olursam etrafımda insanların olacağını,daha kaliteli bir insan olup bir yerlere gelebileceğimi düşündüm vb. Sonradan yanıldığımın farkına vardım,kültürlü bir insan olmanın sosyal hayatıma çok az katkısı olunca kendimi kültür yönünden geliştirmeyi de bıraktım.Son 3 ayda amaçsız ve boş şekilde,zaman zaman internette,oynadığım habbo çakması arkadaşlık oyununu oynayarak,müzik dinleyerek geçirdim.Zamanında sanalda da güzel dostluklar kurdum fakat sanal olduğu için hepsi gelip geçiciydi ve birçoğu bıraktı.Sanal arkadaşlıklarım hiçbir zaman gerçek arkadaşlığın yerini tutmadı.
Bu dediklerimi yaparak 3 ayımı geçirdim,son demlerimde herşeyden vazgeçtim.İdeallarimi,hedeflerimi,milliyetçiliği bıraktım.Asosyal olarak istediğim bölüm hedefini tuttursam bile asla avukatlıkta iyi iş bulamam,iyi para kazanamam.Bu zamana kadar ot gibi yaşayıp hiçbir şeyi tecrübe edinmedim,dışarıya pek fazla çıkmadım.Başka bir bölüm kazanıp,ortalama veya vasat bir maaş alıp,hayatımı başımı göğsüne koyabileceğim bir kadın,dertleşeceğim bir arkadaş olmadan geçirmek istemiyorum.Tamamen dibi görüp hayata nefret kusmadan yaşamıma son veriyorum.Geleceğimin eksileri artılarından daha fazla zannediyorum.Önceki konumda belirttiğim gibi bir dine inanmıyorum,emin olduğum tek şey varsa o da ahiret diye bir şeyin olmadığı.(Varsa da hepimiz için epey kötü olur.).
Aileme arkadaşlarımla gezmeye çıkıyorum bahanesiyle sabah evden bir not bırakarak ayrılacağım.O notta kendilerini suçlu hissetmemelerini söyledim,umarım buna rağmen kendilerini suçlamazlar. Vodka ile kafam hafif güzelken bir tabancayla işi bitirebileceğime inanıyorum.Umarım bir aksilik çıkmaz..
Umarım hepiniz hayatta mutlu olursunuz.Kendinize iyi bakın..
