*SiRiNe*
Müdavim
- Katılım
- 22 Kasım 2007
- Mesajlar
- 5,336
- Reaksiyon puanı
- 2
- Puanları
- 0
Keşif 1:
Yemek yaparsam daha az yiyorum.
Bir şekilde yemekle içli dışlı olmalıyım. Yaparken kokusu, dokusu vesaire doygunluk veriyor. Yorgun argın masaya oturunca azcık bir şey yiyip kalkıyorum. Bunu keşfetmemin otuz küsur yıl alması ayrıca hazin bir durum elbette. Demek ki bulduğum her boşlukta yemek yapacağım. Nasıl bulacaksam o boşluğu? Bugün ben bir Çin yemeği yapayım. Sebzeli dana eti ve basmati pirinci...
Keşif 2:
Bu yeni bir keşif değil. Markete aç gidersem çılgın gibi alışveriş ediyorum. Kalem pillere de tam yağlı inek peynirine de aynı zaafla ve savurganlıkla yaklaşıyorum. Sakin olmalıyım. Bunu çok önce öğrendim. Uğranılmayacak rafları, hatırı sorulacakları ve müdavimi olunması gerekenleri biliyorum zaten. Sadece yeni çıkan ürünlere bakmak istiyorum. Hayır hayır hayır, almayacağım o füme peyniri. Nicole Kidman yıllarca peynir yememiş. Daha altı kilo vermem gerek.
Keşif 3:
Nişantaşı ve Etiler sakinleri magazin haberlerini atlamıyor, kesin! “Tornaya” girdiğimi iddia eden haber çıktığından beri adeta bir MR aletindeymişçesine herkes beni “tarıyor”. Zzzzttt, zzzzt, zzzzt... Evet canım benim, gencim güzelim, açım ve çok sinirliyim! Aynı anda karbonhidrattan şekere, kahveden kokulu kozmetiğe uzanan on bin zararlı alışkanlığı bıraktım.
Yeşil yeşil çaylar içiyorum.
Avuç içi kadar porsiyonlarla besleniyorum. Detoks mu dedin? Yüksek sesle konuşmayın lütfen. Gerektiği kadar konuşun, az kelime, çok iş.
Keşif 4:
Korku filmlerindeki kimi trüklerde gerçek payı var! Etrafa dehşet salan yaratık tam öldü sanıyorsun, yine diriliyor; bir bakmışssın kapıda. Her an bir yerden çıkıp sürünerek de olsa sana ulaşıp ayak bileğine yapışması olası. Gülse Birsel, Burhan Bey için böyle bir fantazi film yazsa. Avrupa Yakası’nda Burhan’ı hiç ölmeyen seri katil olarak izlesek... İçimdeki tutkulu mutfak, sofra, yemeksever adeta bir seri katil gibi çalışıyor. Müthiş bir mücadele veriyorum. Dirayetli direncimi kırmak büyük hedefi ama izin vermeyeceğim, izin vermeyeceğim! İçimdeki bu inatçı askeri seviyorum.
Keşif 5:
Ki, en önemlisi bu. Bir kilo basmati pirinci ne kadar? 7.96! Evet evet, yanlış duymadınız. Yeşil fasulye de geçen hafta aklını kaçırmış ve bir kilosu 16 liraya çıkmıştı. Domates 5.95! Dünyadaki gıda krizi İstanbul’u önce Etiler’den mi vurdu? Akmerkez’deki markette, pirinçlerin önünde emekli bir hanımla birlikte beraber ve solo söyleniyoruz! “Olur mu canım, böyle olur mu?” Eve dönerken radyoda Toprak Mahsulleri Ofisi’nin düşük fiyatlı pirinç satışa çıkaracağını dinliyorum. İçimden ince, keskin, buz gibi bir korku baş veriyor ve akmaya başlıyor..
Keşif 6
Kızım okuldan geldi. Birlikte çilekli pasta ve pilav yapacağız. Hevesle ellerini yıkadı. “İstanbul Modern” baskılı resim önlüğünü giydi ve taburesiyle mutfağa geldi. “Bugünden itibaren tabağımızda bir pirinç tanesi bile bırakmayalım, hiçbir şeyi israf etmeyelim olur mu” dedim. Küçük elleriyle çilek ayıklarken “Tamam, çünkü dünyadaki diğer aç çocuklara haksızlık etmiş oluruz” dedi. Kızımın büyüdüğünü, artık soru ve sorunların değiştiğini, değişeceğini, içimdeki obur seri katili öldürme vakti geldiğini anladım... Seri katilimin karşısına Tomb Raider’ımı çıkardım. O da yeni keşfim, sonra anlatırım...
Yazan İclaln Aydın
Yemek yaparsam daha az yiyorum.
Bir şekilde yemekle içli dışlı olmalıyım. Yaparken kokusu, dokusu vesaire doygunluk veriyor. Yorgun argın masaya oturunca azcık bir şey yiyip kalkıyorum. Bunu keşfetmemin otuz küsur yıl alması ayrıca hazin bir durum elbette. Demek ki bulduğum her boşlukta yemek yapacağım. Nasıl bulacaksam o boşluğu? Bugün ben bir Çin yemeği yapayım. Sebzeli dana eti ve basmati pirinci...
Keşif 2:
Bu yeni bir keşif değil. Markete aç gidersem çılgın gibi alışveriş ediyorum. Kalem pillere de tam yağlı inek peynirine de aynı zaafla ve savurganlıkla yaklaşıyorum. Sakin olmalıyım. Bunu çok önce öğrendim. Uğranılmayacak rafları, hatırı sorulacakları ve müdavimi olunması gerekenleri biliyorum zaten. Sadece yeni çıkan ürünlere bakmak istiyorum. Hayır hayır hayır, almayacağım o füme peyniri. Nicole Kidman yıllarca peynir yememiş. Daha altı kilo vermem gerek.
Keşif 3:
Nişantaşı ve Etiler sakinleri magazin haberlerini atlamıyor, kesin! “Tornaya” girdiğimi iddia eden haber çıktığından beri adeta bir MR aletindeymişçesine herkes beni “tarıyor”. Zzzzttt, zzzzt, zzzzt... Evet canım benim, gencim güzelim, açım ve çok sinirliyim! Aynı anda karbonhidrattan şekere, kahveden kokulu kozmetiğe uzanan on bin zararlı alışkanlığı bıraktım.
Yeşil yeşil çaylar içiyorum.
Avuç içi kadar porsiyonlarla besleniyorum. Detoks mu dedin? Yüksek sesle konuşmayın lütfen. Gerektiği kadar konuşun, az kelime, çok iş.
Keşif 4:
Korku filmlerindeki kimi trüklerde gerçek payı var! Etrafa dehşet salan yaratık tam öldü sanıyorsun, yine diriliyor; bir bakmışssın kapıda. Her an bir yerden çıkıp sürünerek de olsa sana ulaşıp ayak bileğine yapışması olası. Gülse Birsel, Burhan Bey için böyle bir fantazi film yazsa. Avrupa Yakası’nda Burhan’ı hiç ölmeyen seri katil olarak izlesek... İçimdeki tutkulu mutfak, sofra, yemeksever adeta bir seri katil gibi çalışıyor. Müthiş bir mücadele veriyorum. Dirayetli direncimi kırmak büyük hedefi ama izin vermeyeceğim, izin vermeyeceğim! İçimdeki bu inatçı askeri seviyorum.
Keşif 5:
Ki, en önemlisi bu. Bir kilo basmati pirinci ne kadar? 7.96! Evet evet, yanlış duymadınız. Yeşil fasulye de geçen hafta aklını kaçırmış ve bir kilosu 16 liraya çıkmıştı. Domates 5.95! Dünyadaki gıda krizi İstanbul’u önce Etiler’den mi vurdu? Akmerkez’deki markette, pirinçlerin önünde emekli bir hanımla birlikte beraber ve solo söyleniyoruz! “Olur mu canım, böyle olur mu?” Eve dönerken radyoda Toprak Mahsulleri Ofisi’nin düşük fiyatlı pirinç satışa çıkaracağını dinliyorum. İçimden ince, keskin, buz gibi bir korku baş veriyor ve akmaya başlıyor..
Keşif 6
Kızım okuldan geldi. Birlikte çilekli pasta ve pilav yapacağız. Hevesle ellerini yıkadı. “İstanbul Modern” baskılı resim önlüğünü giydi ve taburesiyle mutfağa geldi. “Bugünden itibaren tabağımızda bir pirinç tanesi bile bırakmayalım, hiçbir şeyi israf etmeyelim olur mu” dedim. Küçük elleriyle çilek ayıklarken “Tamam, çünkü dünyadaki diğer aç çocuklara haksızlık etmiş oluruz” dedi. Kızımın büyüdüğünü, artık soru ve sorunların değiştiğini, değişeceğini, içimdeki obur seri katili öldürme vakti geldiğini anladım... Seri katilimin karşısına Tomb Raider’ımı çıkardım. O da yeni keşfim, sonra anlatırım...
Yazan İclaln Aydın
