18 yaşıma girmeme az kaldı ve boyum 157 cm ve erkeğim. Psikoloji olarak yerlerdeyim. Küçüklüğümden beri yaşıtlarımdan hep kısaydım sonradan uzama olur diye bekledim ama yok olmadı. Ailem de ilgisiz olduğundan doktora götürmeye çok görmüşler beni. Şuan yaşadığım duyguyu tarif edemiyorum yani ne bileyim yaşayan ölü gibiyim resmen. Üniversite sınavlarına hazırlanıyorum bir yandan. Ben bu halimle üniversiteye gideceğimi düşünemiyorum ya. Bıktım ben bu hayattan. Bazen kendimi öldürmek gibi düşünceler geliyor aklıma. Keşke gelmeseydim diyorum bu dünyaya. Benim gibi ailesi ilgisiz insanlar mümkünse evlenmesin. Böyle bir ailem olduğu için utanıyorum. Geçen sene doktora gittim keşke daha önce gelseydiniz dedi hormon tedavisi yapardık dedi. İş işten geçtikten sonra gitsek ne olacak. İlkokulda 23 nisan yürüyüşleri falan oluyordu en arkada bendim yemin ediyorum o kadar kötüydü ki o duygu anlatmaya kelimeler yetmez. Yani yaşamayan bilemez o duyguyu çok kötü bir duygu. İlkokulda benimle cüce diye alay ederlerdi. Beden derslerinde falan yine en arkada ben oluyordum. Sadece liseyi bekliyordum liseye geçtiğim zaman boyumun uzayacağına inanıyordum ama yok mucize olmadı böyle kaldım artık ömrümün sonuna kadar bu halde yaşayacağım anlaşılan.