Elimden gelse.. "Annemin" ve "babamın" böyle bir insan olmasını istemezdim.. BIKTIM..

Bugün Tepe Nautilus a gittik.. annem babam ben birde küçük kardeşim.. Babam kardeşimi gezdirmeye çıkardı. Sonra annemle elbise almaya gittik bana. Ben pek elbise denemeyi seven bir insan değilim ama o yapıyor işte.. Biliyor benim sevmediğimi.. Neyse bana elbise verdi giy çıkar giy çıkar... Bir "-öff" dedim ve canımdan bıktırdılar.. HERKESİN İÇİNDE annem bana bağırdı.. Herkesin gözü önümde gözyaşlarımı tutamadım.. Babamın arbasına koştum bir yandanda ağlıyordum.. BIKTIM.. Annem arabaya geldi babama olanları anlattım. Sonra annem arabaya geldi aynı şeyleri anlattı ve bana SESLENMEK için bağırdığını söyledi.. YALAN. Beni çağısaydı eğer neden gözlerini çatmıştı ?! Babam başladı bana kızmaya.. ben öyle değil dedikçe GERÇEĞİ söylemeye çalışırken babam kendini tutamayıp arabada bana vurdu.. Hiç ağlamadan içimden "demek benim değerim bu kadar.." diye iç geçirip sustum.. Bu kadar.. Ne yapacağımı bilmiyorum. Çok uzun süredir bu böyle.. Artık ne yapacağımı bilmiyorum. Onlara sinirlendiğim zaman odama gidip kendimi harap ediyorum. TUTAMIYORUM ARTIK.. YETERR !!

Kafana Takmamaya Çalış.Ailen Senin İçin En İyi Olanı Düşünür...

Psikolojik Tedavi Merkezi

Sanal alanda her şeyimizi paylaşmaya başladık. Yakında donumuzun rengini paylaşmaya başlayacağız.

Arkadaşım önce bi sakin ol... Yani onlarıda anlamak lazım bak ben yaklaşık 30 yaşımda olmama rağmen annem hala peşimde aman şunu şöyle yap bunu böyle yap diye yani hiç bi anne baba evladının kötülüğünü istemez... Bunu unutma bence..Onların çabaları senin iyiliğin içindir senin yaşını bilmiyorum ama galiba biraz küçük olduğundan bu seni biraz bunaltmış zamanla geçer büyüyünce beni anlarsın şimdi anlayabileceğini sanmiyorum.. Evden uzaklaşmayı filan deneme sakın bu büyük bi aptallıktır...

Muratflash avatar 10 numaraymış

asterix dert etme boşver rahat takıl

Arkadaşım önce bi sakin ol... Yani onlarıda anlamak lazım bak ben yaklaşık 30 yaşımda olmama rağmen annem hala peşimde aman şunu şöyle yap bunu böyle yap diye yani hiç bi anne baba evladının kötülüğünü istemez... Bunu unutma bence..Onların çabaları senin iyiliğin içindir senin yaşını bilmiyorum ama galiba biraz küçük olduğundan bu seni biraz bunaltmış zamanla geçer büyüyünce beni anlarsın şimdi anlayabileceğini sanmiyorum.. Evden uzaklaşmayı filan deneme sakın bu büyük bi aptallıktır...

Genişletmek için tıkla ...

merak etme o kadar değil.. Ama orda yaptıları gerçekten çok zoruma gitti

Olur böyle şeyler... Dert etme ...

yapma etme onlar annen baban. her insan hata yapar. ama hep yapıyo dersın de napıcaksın ınsan ıste onlara hoslanmadıgını soyle artık sıkıldıgını soyle boyle yapmalarından.
kendımı cok yardımsever hıssettm

her an "keşke annem (veya babam) olsa da bana herkezin içinde bağırsa" gibisinden bir tepkiyle karşılaşabilirsin. dert edilcek şeyler değil bunlar.

Geçmiş olsun kardeş benim annem o kadar değilde yani babam hayli hayli en kötü şeylerde bile yanımda neyse sana geçmiş olsun kardeş inşaallah düzelirler.

bu biraz senin onları öyle alıştırmandan kaynaklanıyor...
ya da senden büyük kardeşlerin varsa onların...

Öncelikle şunun unutma onlar senin ailen sen onlara saygıda kusur etmyeceksin...
ama onlar da senin birey olduğunu bilecek ve sana saygı duyacaklar...

Sen onların güdümünde nereye kadar yaşayabilirsin?
Senin de tercihlerin olduğunu bilmeleri lazım...

Sevmediğin şeyleri belli etmeye uğraşma direk söyle...
Öff demek yerine Ben bu tür davranışları ve durumları sevmiyorum demen daha etkili olacaktır...

Annen yada baban sana kızmış bağırıyorsa hemen tamam babacığım yada anneciğim dediğinde ikisi de kuzu gibi olurlar.

Anlık kızgınlıklar ömür boyu üzüntüye yol açmasın sakın.

Sakin ol ve fazla dert etme. Delilik yapma.

Herkesin başından böyle şeyler geçmiştir.

Geçmiş olsun...

Bi araLar banada benzer oLaylar oLmu$tu . kafana takma .. Bir Süre Sonra Düzelir İnşallah .. Bence haline Şükretmelisin

bencede ilerde keşke her der5dim öyle olsaydı diyebilirsin

Kafana takma.Onlar hatalı olabilir, sen onları değiştiremezsin.Bugün sana bağırıp çağırırlar, yarın ise oğlum, yavrum diye hitap ederler.Senin kötülüğünü isteyeceklerini zannetmiyorum.Okul, hayat, iş, vb.. gibi zorluklarla uğraşmaktansa senin yaşlarında olup ailemle beraber olmayı tercih ederdim.En azından sen bu yaşadıklarından birşeyler çıkarıp ileride çocuklarına o şekilde davranmazsın.

ds mosx dedi ki:

bencede ilerde keşke her der5dim öyle olsaydı diyebilirsin

Genişletmek için tıkla ...

İşte budur... %1000 katılıyorum.:thumbup::thumbup::thumbup:

Banada olurdu böyle şeyler arada, 17 yaşındayken bir tepki vermiştim, sonra fazla üzerime gelmediler, hatta hatalı olduklarını kabul edip, konuşmuşlardı.O günden bu güne bir daha hiç tartışma dahi yaşamadım.Burada önemli olan ebeveynlerin hatalarını kabul etme cesaretiyle, otoritesini kaybetme korkusundan hangisini seçecekleri.Çocuk özellikle ergenlik dönemindeyse olay karşılıklı inatlaşmaya gider.Ayrıca ağlama, sana tavsiye, ağlamak en kolay kaçıştır.Anne babanla aranıda bozma, ama uygun zamanlarda, olanları ailenle tartışmaya aç, "bugün bana böyle yaptınız, çok kırıldım vs.", tabi ailen bu tarz konuşmaları nasıl karşılar oda önemli, konuşmalarıda ilk annene yaparsan daha iyi olur.Babamla konuştuğum zaman bayağı bir şaşkınlaşırdı, "çocuğa bak bana hata yaptın diyor" der gibi bakardı, ama karşılıklı konuştukça, anlaşırdık.Konuşmak herzaman çözümdür.

asterix durumuna üzüldüm.Ne yazık ki anne babaların iletişim konusunda birçok yanlışları var.Onları suçlamak gibi olmasın ama onların da bazı durumlara farklı yaklaşımları olması gerekir. Annne-babaların ''anne-baba eğitimlerinden yararlanmalrı keşke zorunlu olabilse.Verdiğim seminerde her seferinde iletişim ve onların dünylarını anlamalrını,duyguarını anlamaları çok söylüyoruz.Tabi şunu da söylemeden olmaz bizde üstümüze düşen sorumlulukları kesinlikle yerine getirmeliyiz.

K-C dedi ki:

Psikolojik Tedavi Merkezi

Sanal alanda her şeyimizi paylaşmaya başladık. Yakında donumuzun rengini paylaşmaya başlayacağız.

Genişletmek için tıkla ...

Kesinlikle

asterix* dedi ki:

Bugün Tepe Nautilus a gittik.. annem babam ben birde küçük kardeşim.. Babam kardeşimi gezdirmeye çıkardı. Sonra annemle elbise almaya gittik bana. Ben pek elbise denemeyi seven bir insan değilim ama o yapıyor işte.. Biliyor benim sevmediğimi.. Neyse bana elbise verdi giy çıkar giy çıkar... Bir "-öff" dedim ve canımdan bıktırdılar.. HERKESİN İÇİNDE annem bana bağırdı.. Herkesin gözü önümde gözyaşlarımı tutamadım.. Babamın arbasına koştum bir yandanda ağlıyordum.. BIKTIM.. Annem arabaya geldi babama olanları anlattım. Sonra annem arabaya geldi aynı şeyleri anlattı ve bana SESLENMEK için bağırdığını söyledi.. YALAN. Beni çağısaydı eğer neden gözlerini çatmıştı ?! Babam başladı bana kızmaya.. ben öyle değil dedikçe GERÇEĞİ söylemeye çalışırken babam kendini tutamayıp arabada bana vurdu.. Hiç ağlamadan içimden "demek benim değerim bu kadar.." diye iç geçirip sustum.. Bu kadar.. Ne yapacağımı bilmiyorum. Çok uzun süredir bu böyle.. Artık ne yapacağımı bilmiyorum. Onlara sinirlendiğim zaman odama gidip kendimi harap ediyorum. TUTAMIYORUM ARTIK.. YETERR !!

Genişletmek için tıkla ...

Gözlerime inanamıyorum Bir evladın anne babasını hakkında yazdıklarına bakın. Acaba sen nasıl bir evlatsın!!!!Onlar ister miydi senin gibi tahammülsüz saygısız bir evladı onlara da sormak lazım. Şimdi büyüdün kendi ihtiyaçlarını karşılayabiliyorsun da böyle kafa tutuyorsun. Sen böyle mi doğdun???

Öncelikle unutmamalısın ki anne babanın çocukları üzerinde hakkı büyüktür. Hele ki annenin Ben anne derken içim titrer onun mukaddesliğinden. Sen yalan söylemekle itham ediyorsun onunla kavga ediyorsun. İnsan yavrusu, diğer canlıların yavrularından farklı olarak çok çaresiz ve aciz bir şekilde dünyaya gelir. Ancak anne babanın yardımı sayesinde hayatını devam ettirebilecek olgunluğa erişir. Annenin çektiği güçlükler daha doğum öncesinden başlar. Doğumun ne büyük bir mucize olduğunu biliyor musun? annelerin nasıl sancılar çektiğini, hatta ölüm tehlikesi atlattığını. Doğumdan sonra da çocuğun eziyeti bitmez. Gece gündüz anne çocuğuyla meşgul olur. Bunu ise hiç şikayet etmeden eşsiz bir sefkat ve merhametle yapar. Bütün hayatı çocuğunun ihtiyaçları üzerine kurulur. Ve bu durum çocuğu büyüse de değişmez. Baba ise geçim için türlü zorluklar çeker. Ama annenin zahmeti babaya nazaran çok daha fazla olduğu için anne hakkı bilhassa önemlidir.

Cennete kavuşmak bile anne rızasına bağlıdır. "cennet annelerin ayakları altındadır" der peygamber efendimiz bir hadisinde.

Kuran-ı Kerim'de de "Rabbin ancak kendisine kulluk etmeni, anne babaya iyilikte bulunmanı emretmiştir. Onlardan biri ya da ikisi senin yanında yaşlanırsa onlara öf bile deme,onları sakın azarlama, onlara hep güzel, tatlı, içaçıcı şeyler söyle. Onlara olan merhametinden tevazu kanatlarını yerlere kadar indir ve "Ey Rabbim onlar beni küçüklüğümde nasıl büyüttülerse(esirgeyerek koruyarak), sen de onlara öyle merhamet et"de" ayeti ile anne babamıza nasıl davranmamız gerektiği anlatılıyor. Ama sen basit bir sebepten öff dediğini söylüyorsun. Kendinin ne kadar kırıldığını önemsiyorsun da davranışlarınla anne babanı ne kadar kırdığını düşünüyor musun?

Yine peygamber efendimiz bir hadisinde anne babasına karşı merhametli olan, iyilik ve ihsanda bulunan insanların, aynı karşılığı kendi çocuklarından da itaat ve hürmet göreceğini söylemiştir.Çünkü Allah, günahlardan dilediklerinin cezasını kıyamet gününe kadar bekletir ama sadece anne babaya yapılan isyanın cezasını ölmeden önce dünyada verir. Bu ise anne babaya isyanın Allah'ı ne kadar gazaplandırdığının bir delilidir.

Yanlış yapıyorsun Belki cehaletinden belki duygusallığından. Ne olurlarsa olsunlar onlara karşı yumuşak davranmalısın. Zaten sen hayırlı bir evlat olursan, anne babanın şikayet ettiğin o davranışlarını değiştirdiğini görürsün.

Hmmm... yorum yok, yaparsam muhtemelen dinsiz damgası yiyeceğim.

kuruincir,bence böyle şeyler olabilir,çoğu kişide boyle şeyler yaşamıstır ergenlik dönemlerinde biraz olayı basitleştirmek lazım.

Tabiki çocukların anne babalarına -üff bile dememeleri lazım ama bunuda onu kırmadan anlatmak lazım.senin yazının biraz kırıcı oldugunu düşünüyorum sonucta bunlar doğal şeyler dert bile etmemek lazım.

sıkma canını kardeş aileler işte hiç anlamıyorlar bizi boş ver gitsin

Şehirli aileler, çocuğun üstüne titriyor, aşırı önem veriyor ve çocuk daha 4-5 yaşından itibaren gereksiz bir gurur ve kocaman bir ego sahibi oluyor, sonra da "annem bana bağırdı" diye bunalımdan bunalıma giriyor.

Öte tarafta köyün birinde üstünde başında olmadan, bilmem kaç km ötedeki okula yayan giden sonra da o ailenin, tarlasına çapanına yani her işine koşan gül yüzlü köy çocukları var.

Pasaklı yüzlerinin yıldız gibi parlayan gözleriyle, ne güzel çocuklardır onlar...

İletişim..işte anahtar kelime bu..Sen forumda yaptığın itirafı annen ve banana yap.aynı cümlleri kur.Eminim daha iyi olacaktır herşey.

İletişimsizlik sorunları büyütür.

Kuruincir dediklerine sonuna kadar katılıyorum.Anne babanın kesinlikle ödenmez.Kendim dahi bu konuda anne babama karsı boynum kıldan incedir.Ama şurasını da unutmamak gerekir çocuğunda anne baba üzerinde hakkı vardır.Herşeyden önce yetiştirme konusunda elinden gelen herşeyi nyapmalı ki zaten yapılıra çok büyük sorunlar yaşamaz.Ben bir çok gençle görüşüyorum,aynı zamanda bir çok anne babayla da görüşmeler yapıyorum.Ailelerinde bir çok hatasını görüyorum.Ve istenmeyen sonuçlar ortaya çıkıyor.Örneğin babası eve sarhoş gelip bağırıp çağırıyorsa çocuğunda kedi gibi sessiz kalması biraz zordur.Umarım demek istediğimi anlamışsındır.Allah bizi Anne Babalara layık kullarından eylesin.

emin olki annen yalan söylemiyodu yanlış söylemiştir kesinlikle senin için canını verecek kaç insan bulabilirsin kızmaya hakkın var elbet ama anne ve babaya kızma hakkımız yok onlar her yaşta sadık koruyucularımız

Bende bişey sandım zamanında az dayak yemedik.

Ha şunu da söyleyeyim genç kardeşime; Ben de babamla ergen zamanlarımda pek anlaşamazdım. Onların hiçbir şey bilmediğini dahi düşünürdüm ve ilk amacım kendi hayatımı kurup annemden babamdan uzaklaşmaktı... Tabi böyle olmadı hep bir aradaydık ve iyiki de öyle olduk. babam 10 ay önce vefat etti ve ben şimdi rüyalarımda gördüğümde hıçkıra hıçkıra ağlayarak sarılıp ellerini ayaklarını öpüyorum. Hayatımın her anında da babamın kendi tecrübelerinden oluşan bilgeliğini ve bana söylediklerinin hep haklı çıktığını şaşırarak görüyorum.