Ben Renklerin En Siyahını Hakettim mi? O Kadar Beyaz Severken Seni...

Daha az seviyordum seni, giderek daha az

Unutur gibi seviyordum azala azala

Aramızdaki uzaklığın karanlığında

Geceler kısalıp gündüzler uzuyordu

Öyle olunca daha az seviyordum seni

Kendini iyileştiren bir yara gibiydi

Daha az ve zamanla...

Sen geceyi tutuyordun ben nöbeti

Uzak dağ kışlalarında

Görmüyorduk birbirimizi

Ben Cansu diye ararken seni

Siyah Göl sanki canıma kast suyumu kesti

Usul usul sis iniyordu kopmuş yollara

Işığı hafif.. uykusu ağır gecelerde

Üzerini örtüyordum senin..

Bir çığ gibi büyüyordun rüyalarımda sevgilim

Yıldızları daha büyüktü bazı gecelerin

Nöbet kadar yalnızken öğrenecektin bunu da

Yeniden ödetiyordum sanki kendime

Onca aşkın öğretemediğini yıllarca

Kolay değildi...

Kaç acı birden imtihan etmişti beni

Her şey karanlıktan daha çok siyahtı

Bir tek gece vardı insanın hayatında

Ömür boyu sürecek gibiydi nöbeti

İyi ol...

Sağ ol...

Uzak ol...

Ama bir daha görme beni diyordu bir ses...

Kulaklarımı tıkamaya çalıştım

bir daha işitmiyim diye

Ağzımı var gücümle kapattım belki de ben söylüyorum diye

Çok korktum sevgilim

belki de bir daha hiç uyanamam diye...

Ben renklerin en siyahını hak ettim mi

O kadar beyaz severken seni...

sevmek yetmez, sevilmek de gerekir...ama öyle böyle değil...sadece insan olarak değil...

aşkla tutkuyla uğruna yapılacakları sayamayacak kadar sevilmek gerekir...

sadece tek taraflı sevgi siyahı beyaz samanlığı seyran yapmaz...

"ben seni çok sevdim bunu hak etmedim" demek hem karşıdakine haksız yere vebal yüklemektir hem de kendimizi zayıf düşürmektir...

tek taraflı karar sonuca götürmez hiçbir zaman, sona götürür her ilişkiyi...

herkesin sevdiği kadar sevilmesi ve gerektiğinde unutmayı bilecek kadar güçlü olmasını dilerim...

yüreğine sağlık seçilcim...

Sağol cici fish

Ben beşiktaşı okadar beyaz severken onun bana siyah vermesi aşkımızı tamamlıyor....

Ben renklerin en siyahını hak ettim mi ?
O kadar beyaz severken seni...

çok güzel...