Atatürk' ün Bir Anısı

AtatÜrk'Ün Bİr Anisi! Keyİfle Ve Duygulanarak Okuyacaksiniz...

--------------------------------------------------------------------------------




Gazi, çiftliğinde dolaşıp hava alırken oldukça yaşlı bir kadına
rastladı.
> Atatürk attan inerek bu ihtiyar kadının yanına sokuldu.
> Merhaba nine.
> Kadın Ata'nın yüzüne bakarak hafif bir sesle;
> Merhaba dedi.
> Nereden gelip nereye gidiyorsun?
> Kadın şöyle bir duralayıp, Neden sordun ki, dedi.
> Buraların saabısı mısın? Yoksa bekçisi mi?
> Paşa gülümsedi. Ne sahibiyim ne de bekçisiyim nine.
> Bu topraklar Türk milletinin malıdır. Buranın bekçisi de Türk
milletinin kendisidir.
> Şimdi nereden gelip nereye gittiğini söyleyecek misin? Kadın
başını salladı.
> Tabii söyleyeceğim, ben Sincan'ın köylerindenim bey, otun güç
bittiği, atın geç yetişdiği,
> kavruk köylerinden birindeyim.
> Bizim muhtar bana bilet aldı trene bindirdi, kodum Angara'ya
geldim. Muhtar niçin Ankara'ya gönderdi seni?
> Gazi Paşamızı görmem için. Başını pek ağrıttım da... Benim iki
oğlum gavur harbinde şehit düştü.
> Memleketi gavurdan kurtaran kişiyi bir kez görmeden ölmeyeyim
diye hep dua ettim durdum.
> Rüyalarıma girdi Gazi Paşa. Bende gün demeyip mıhtara anlatınca, o
>da
> bana bilet alıverip saldı
> Angaraya,giceleyin geldimdi.
> Yolu neyi de bilemediğimden işte ağşamdan belli böyle kendimi
ordan oraya vurup duruyom bey.
> Senin Gazi Paşa'dan başka bir isteğin var mı? Kadının birden
yüzü sertleşti.
> Tövbe de bey, tövbe de! Daha ne isteyebilirim ki... O bizim
Vatanımızı gurtardı.
> Bizi düşmanın elinden kurtardı. Şehitlerimizin mezarlarını
onlara çiğnetmedi daha ne
> isteyebilirim ondan?
> Onun sayesinde şimdi istediğimiz gibi yaşıyoruz. Şunun bunun
gavur dölünün köpeği olmaktan onun
> sayesinde kurtulmadık mı?
> Buralara bir defa yüzünü görmek, ona sağol paşam! Demek için
düştüm.Onu görmeden ölürsem gözlerim
> açık gidecek. Sen efendi bir adama benziyon, bana bir yardım
ediver de Gazi Paşayı bulacağım yeri
> deyiver.
> Atatürk'ün gözleri dolu dolu olmuştu, çok duygulandığı her
halinden belliydi.
> Bana dönerek, Görüyorsun ya Gökçen, işte bu bizim
insanımızdır... Benim köylüm, benim vefalı Türk anamdır bu.
> Attan indim.
> Yaşlı kadının elini tuttum anacığım dedim, sen gökte aradığını
yerde buldun, rüyalarını süsleyen,
> Seni buralara kadar koşturan Gazi Paşa yani Atatürk işte
karşında duruyor.
> Köylü kadın bu sözleri duyunca şaşkına döndü. Elindeki değneği
yere fırlatıp, Atatürk'ün ellerine
> sarıldı.
> Görülecek bir manzaraydı bu.
> İkisi de ağlıyordu. İki Türk insanı biri kurtarıcı, biri
kurtarılan, ana oğul gibi sarmaş dolaş
> ağlıyorlardı. Yaşlı kadın belki on defa öptü atanın ellerini.
Ata da onun ellerini öptü.
> Sonra heybesinden küçük bir paket çıkarttı. Daha doğrusu beze
sarılmış bir köy peyniri.
> Bunu Atatürk'e uzattı; Tek ineğimim sütünden kendi ellerimle
yaptım Gazi Paşa, bunu sana hediye
> getirdim. Seversen gene yapıp getiririm.
> Paşa hemen orada bezi açıp peyniri yedi.Çok beğendiğini
>söyledi.Sonra
> birlikte köşke kadar gittik.
> Oradakilere şu emri verdi; "Bu anamızı alın burada iki gün
konuk edin.
> ("ANANI AL GİT" DİYENLER VAR ARTIK
ZAMANIMIZDA)
> Sonra köyüne götürün. Giderken de kendisine üç inek verin benim
armağanım olsun."

Bu hikayenin gercek oldugunu nereden bilecegiz?

Biz İnanıyoruz Ya yetmezmi...