- Katılım
- 9 Mayıs 2007
- Mesajlar
- 2,699
- Reaksiyon puanı
- 47
- Puanları
- 48
Büyük Mutasavvıf, İmam Şibli Hazretleri zamanında, Çok zengin bir fırıncı varmış. Bu fırıncı devamlı İmam Şibli Hazretlerinin muhabbetinden dem vurur,
Ona olan hayranlığından bahseder,
Onu ne kadar çok sevdiğini anlatır dururmuş…
Fakat parayı çok seven fırıncı bir kez olsun İmam Şibli Hazretlerini ziyaret etmeyi düşünmezmiş.
Çünkü kimseye güvenmiyor, yerine bırakacak adam olmadığını söyleyerek, zamanı ve fırsatı olmadığını mazeret gösterip duruyormuş.
İmam Şibli Hazretlerine yakın olan kişiler, fırıncının bu muhabbetinden aşkından bahsetmişler. Sizi görmeyi çok istiyor, ama yoğun işlerinden dolayı bir türlü fırsat bulamıyor, bu sebepten ziyaretinize gelemiyor demişler.
İmam Şibli Hazretleri;
─Madem o gelemiyor, biz onun yanına gidelim, diyerek fırıncının çalıştırdığı fırına gitmiş.
“Allah rızası için yarım ekmek !” diyerek, fırıncıdan yarım ekmek istemiş.
Fırıncı Öfkeli bir şekilde bağırmış:
─Utanmaz adam, sapasağlam adamsın. Dileneceğine git çalış. Her isteyene yarım ekmek versek, bu fırın iflas eder diyerek, dilenci kılığında gelen İmam Şibli’yi fırından kovmuş.
İmam Şibli sessiz, sedasız fırından ayrılmış.
Olaya şahit olanlar, fırıncıya demişler ki:
─Sen ne yaptın, biliyor musun? Fırıncı söylenerek:
─Ne yapacağım, bu dilenciyi kovdum. Yanındakiler:
─Bu kovduğun kişi, yıllardır özlemiyle yanıp tutuştuğun İmam Şibli Hazretleridir. Git ve özür dile.
Fırıncı bu sefer baltayı taşa vurduğunu anlayınca, olanca hızıyla fırından çıkıp, İmam Şibli hazretlerinin peşine takılmış. İyice yaklaştıktan sonra:
─Aman efendi hazretleri, ben ettim siz etmeyin, affedin, zatı âlinizi tanıyamadım. Eğer tanısaydım, hiç böyle davranır mıydım? Nolur, affedin, ne isterseniz yaparım diyerek, yalvarmaya başlamış.
İmam Şibli hazretleri gayet sakin,
─Seni bir şartla affederim, benim hatırım için Bağdat meydanında yüz altınlık bir ziyafet verirsen, affederim demiş.
Fırıncı:
─Aman efendim, yüz altının sözü mü olur, zatı âlinizin hatırı için bin altınlık bir ziyafet vereyim. Yeter ki siz beni affedin, demiş.
Beklenen gün gelmiş. Gerçekten fırıncı bin altınlık mükemmel bir ziyafet vermiş. İnsanlar yiyip içtikten sonra ağzı laf yapan birisi kemali edeple İmam Şibli Hazretlerine dönerek:
─Muhterem Efendim, İnsanlar cennetle müjdeleyecek, cehennemle korkutacak, bir sohbet irad etmenizi sizden bekliyorlar, demiş.
Bunun üzerine İmam Şibli Hazretleri ayağa kalkarak şunları söylemiş:
─Cennetlikleri bilmiyorum ama cehennemlik birisi varsa bu fırıncıdır!
Herkes pür dikkat dinlerken İmam Şibli devam etmiş:
─Allah rızası için yarım ekmek istedim, vermedi. Ama benim hatırım için bin altınlık bir ziyafet verdi.
Ona olan hayranlığından bahseder,
Onu ne kadar çok sevdiğini anlatır dururmuş…
Fakat parayı çok seven fırıncı bir kez olsun İmam Şibli Hazretlerini ziyaret etmeyi düşünmezmiş.
Çünkü kimseye güvenmiyor, yerine bırakacak adam olmadığını söyleyerek, zamanı ve fırsatı olmadığını mazeret gösterip duruyormuş.
İmam Şibli Hazretlerine yakın olan kişiler, fırıncının bu muhabbetinden aşkından bahsetmişler. Sizi görmeyi çok istiyor, ama yoğun işlerinden dolayı bir türlü fırsat bulamıyor, bu sebepten ziyaretinize gelemiyor demişler.
İmam Şibli Hazretleri;
─Madem o gelemiyor, biz onun yanına gidelim, diyerek fırıncının çalıştırdığı fırına gitmiş.
“Allah rızası için yarım ekmek !” diyerek, fırıncıdan yarım ekmek istemiş.
Fırıncı Öfkeli bir şekilde bağırmış:
─Utanmaz adam, sapasağlam adamsın. Dileneceğine git çalış. Her isteyene yarım ekmek versek, bu fırın iflas eder diyerek, dilenci kılığında gelen İmam Şibli’yi fırından kovmuş.
İmam Şibli sessiz, sedasız fırından ayrılmış.
Olaya şahit olanlar, fırıncıya demişler ki:
─Sen ne yaptın, biliyor musun? Fırıncı söylenerek:
─Ne yapacağım, bu dilenciyi kovdum. Yanındakiler:
─Bu kovduğun kişi, yıllardır özlemiyle yanıp tutuştuğun İmam Şibli Hazretleridir. Git ve özür dile.
Fırıncı bu sefer baltayı taşa vurduğunu anlayınca, olanca hızıyla fırından çıkıp, İmam Şibli hazretlerinin peşine takılmış. İyice yaklaştıktan sonra:
─Aman efendi hazretleri, ben ettim siz etmeyin, affedin, zatı âlinizi tanıyamadım. Eğer tanısaydım, hiç böyle davranır mıydım? Nolur, affedin, ne isterseniz yaparım diyerek, yalvarmaya başlamış.
İmam Şibli hazretleri gayet sakin,
─Seni bir şartla affederim, benim hatırım için Bağdat meydanında yüz altınlık bir ziyafet verirsen, affederim demiş.
Fırıncı:
─Aman efendim, yüz altının sözü mü olur, zatı âlinizin hatırı için bin altınlık bir ziyafet vereyim. Yeter ki siz beni affedin, demiş.
Beklenen gün gelmiş. Gerçekten fırıncı bin altınlık mükemmel bir ziyafet vermiş. İnsanlar yiyip içtikten sonra ağzı laf yapan birisi kemali edeple İmam Şibli Hazretlerine dönerek:
─Muhterem Efendim, İnsanlar cennetle müjdeleyecek, cehennemle korkutacak, bir sohbet irad etmenizi sizden bekliyorlar, demiş.
Bunun üzerine İmam Şibli Hazretleri ayağa kalkarak şunları söylemiş:
─Cennetlikleri bilmiyorum ama cehennemlik birisi varsa bu fırıncıdır!
Herkes pür dikkat dinlerken İmam Şibli devam etmiş:
─Allah rızası için yarım ekmek istedim, vermedi. Ama benim hatırım için bin altınlık bir ziyafet verdi.
