SONRASI
Öncesini sorgulamaya vakit kalmadığı an vardır ya. Hani bir çiçeğin rüzgârda salınmasını takip etmeye devam ederken, koptuğunu görüp yüreğinin sızladığı anın bir adım ötesi.
Öncesi var mıdır?
Belki.
Sonrası var mıdır?
Kesinlikle.
Öncesi sorgulanırken, sonrası yargılanır ama her nedense.
Nedense, neden bulmakta üzerimize yoktur.
Hatalar yaparız bazen. Bazen sevdaya dair, bazen benliğe.
Sonuçta hepsi bir merkezde, hayata dair.
Dedim ya yargılamakta üzerimize yoktur. Kimi zaman ise sorgulamakta.
Aynaya bakmayı unuttuğumuz anların anısına.
Objektif olmayı başaramamış, perspektif aynaların arkasında durmayı daha çok severiz.
Öncesinde severiz, sonrasında nefret eder.
Öncesinde yürümek kesmez bizi koşarız, sonrasında düştüğümüze küfrederiz şöyle derinden.
Öncesinde hırs, hemen sonrasında ukalalığa dönüşür.
Hepsini bir kenara bıraksak bile,
Öncesinde güleriz, sonrasında çok güldüğümüzü şimdi ağlamamız gerektiğini kendimizi bile inandırırız.
Önceleri hayaldir çoğu kez. Umuttur, tutkudur, sevdadır.....
Sonrası...
Sonrasının sonu ne zamandır?
Tolgasal...
